Vuurtorens (2)

394 – Sandstedt

Het “Oberfeuer” Sandstedt staat aan de oever van de Wezer (in het Duits: Weser). Het is één van de grootste rivieren in Duitsland. De rivier draagt de naam vanaf Hann.Münden, de plaats waar de Werra en Fulda samenkomen. De Werra is in feite de bovenloop van de Wezer. Vanaf Bremen wordt gesproken over de Beneden-Wezer. Een zeer druk bevaren rivier en het is logischerwijs noodzakelijk dat vuurtorens er voor zorgen dat de vele schepen veilig de Noordzee kunnen bereiken. Bij eb ontstaan er vele strandjes, Sand in de naam is dan ook meer dan terecht. Deze vuurtoren is operationeel geworden in 1981 en kan met recht een jonge toren genoemd worden. Het station werd al opgericht in 1898. Het is een 35 meter hoge, slanke ronde toren met een grote, achthoekige, trechtervormige top. De toren is wit geschilderd en heeft een rode band. De top is eveneens rood, een schilderbeurt lijkt wel noodzakelijk. De lichthoogte bedraagt slechts 23 meter. Kennelijk zijn kleur en vorm al opvallend genoeg. Vanuit een klein venster onder de trechtervorm wordt het witte licht iedere zes seconden even onderbroken. Deze vuurtoren vormt een lichtlijn met het 420 meter stroomopwaarts gelegen “Unterfeuer”. Vlak bij deze toren vaart een pontje je naar de overkant van de Wezer, voor mij altijd een leuke onderbreking….zeker als de zon schijnt.

Coördinaten: 53° 21′ 40.26” N – 08° 30′ 38.34” O

392 – Granville

Normandië ontleent haar naam aan de Noormannen, oftewel de Vikingen. Deze Vikingen ondernamen vanaf het jaar 800 grootschalig overvallen en plundertochten in Europa. Één van hun leiders, Rollo, kreeg in het jaar 911 het hertogdom Normandië in leen van de Westfrankische koning Karel de Eenvoudige. In de serie De Vikingen (o.a op Netflix) komt het uitgebreid aan de orde. Het is een deel van Frankrijk waar menig Nederlander zijn vakantie heeft doorgebracht. Aan de zuid/westkust is de plaats Granville te vinden. De vuurtoren staat op de rots van Granville, bekend als Cap Lihou. Hij is actief sinds 1827. Het is een ronde, ongeverfde, stenen toren die 16 meter hoog is. Door de ligging op de rots is de lichthoogte echter 49 meter. Je hebt vanaf het parkeerterreintje bij de toren dan ook een spectaculair uitzicht op de haven van Granville. De naam Granville is in witte letters op de zijkant van de ongeverfde toren geschilderd. In de Tweede Wereldoorlog is de toren, net als de Van Speyk in Egmond, beschilderd met camouflagepatronen. Hij heeft deze oorlog zonder schade overleefd. De lantaarn en galerij zijn rood geschilderd. Het licht geeft iedere 15 seconden vier witte flitsen. In 1924 werd de toren geëlektrificeerd. Tot 1996 werd bij mist om de 15 seconden een signaal uitgezonden door middel van een claxongeluid.

Coördinaten: 48° 50′ 04” N – 01° 36′ 47.1” W

390 – Paard van Marken

Ooit was het eiland Marken verbonden met het Noordhollandse Waterland. De Jurriaansvloed maakte daar een einde aan. Reeds in 1700 stond er op deze plaats een vuurbaken. De huidige vuurtoren werd ontworpen door J. Valk en operationeel in 1839. De ronde stenen toren is 15,5 meter hoog en heeft een lichthoogte van 16 meter. De witgeschilderde vuurtoren heeft een lantaarn met een rood dak. Het witte licht wordt iedere 8 seconden even onderbroken. Vanwege zijn profiel, vanaf een afstand gezien, wordt de toren traditioneel het Paard van Marken genoemd. In de tijd dat de Zuiderzee en het huidige IJsselmeer nog regelmatig waren bevroren is de toren meermaals bedreigd door kruiend ijs. In 1992 werd de lantaarn vervangen en de oude geplaatst bij het haventje op Marken. In 2001 werd de misthoorn gedeactiveerd. Om de toren te bereiken moet je een half uurtje wandelen, de auto mag je achterlaten op een parkeerterrein aan de rand van het dorp. De huidige bewoners zijn Thijs en Liliane Spijker. Ongetwijfeld een beetje vrijbuiters gezien de gezellige rommel rond de toren.  “Het Paard” is niet aangesloten op het net voor gas, water en elektriciteit. Kennelijk is dit unieke woonplekje het waard om te leren leven met een generator, gasflessen en aangevoerd water. De toren kan af en toe bezichtigd en beklommen worden.

Coördinaten: 52° 27′ 35.5” N – 05° 08′ 19.6” O

388 –  Puno

Als wij op vakantie gaan is het traditie geworden om op vuurtorenjacht te gaan voor mijn schoonvader. Superleuk om te doen, want je komt daardoor vaak op plaatsen waar je anders niet snel heen gaat. Het ontbreken van massa toerisme op die plaatsen is een extra stimulans. Op 3812 meter boven de zeespiegel vind je het Titicacameer. We wisten van tevoren niet dat we op deze, wel heel bijzondere plaats, ook een vuurtoren zouden tegenkomen. Thuisgekomen ontdekten we dat niet alleen in de plaats Puno een vuurtoren staat. Rond het meer staan er negentien, acht langs het Peruaanse en elf langs het Boliviaanse deel van het meer. De Faro de Puno staat aan de Plaza del Faro aan de haven van Puno. Het is een negen meter hoge, ronde ijzeren toren, geplaatst op een stenen sokkel. De lichthoogte is ongeveer 10 meter. Beschilderd met rode en witte banden staat hij er stralend bij met de stad op de achtergrond.  Hij is in 2008 door het Directoraat Hydrografie en Navigatie van de Marine in samenwerking met de kustwacht aan de stad Puno geschonken. Het Lago Titicaca is het grootste meer van Zuid-Amerika, met een oppervlakte van 8340 km². Het ligt in de Andes tussen Peru en Bolivia  en is het hoogste commercieel bevaarbare meer ter wereld. In het meer liggen 41 eilanden waarvan wij er enkele bezocht hebben. Logeren bij de locals was een onvergetelijke ervaring. Het duurde even voordat de toren ‘mensenvrij’ gefotografeerd kon worden. Want een vuurtoren op ruim 3800 meter boven de zeespiegel mag in de collectie toch niet ontbreken.

Coördinaten: 15° 50′ 7.08” S – 70° 0′ 55.8” W

Tekst: René Polle_, foto: Colette van Eck

386 – Tarbert Island

Ierland, de Ieren schrijven Éire, is een republiek en beslaat ongeveer 80 procent van het gelijknamige eiland. De overige 20 procent betreft Noord-Ierland, die tot het Verenigd Koninkrijk behoort. De laatste maanden is het land regelmatig in het nieuws. Een eventuele Brexit kan de verhoudingen met Noord-Ierland weer op scherp stellen. Het nationale symbool van Ierland is een Keltische harp, die ook op de Ierse euromunten afgebeeld staat. De Ierse westkust bestaat grotendeels uit kliffen, heuvels en laaggebergte. Het binnenland is relatief vlak. De vuurtoren Tarbert Island is sinds 1834 actief. Deze ronde, kalkstenen toren is 22,5 meter hoog en heeft een witgeverfde lantaarn en galerij. De gevonden lichthoogte van 18 meter komt wat vreemd over, wellicht gemeten als het hoog water is? Het witte licht gaat twee seconden aan en twee seconden uit. Vanuit een bepaalde hoek wordt tevens een rood licht getoond. Een gietijzeren brug verbindt de toren met de kust, deze kan wel wat onderhoud gebruiken. Je vindt de vuurtoren aan de zuidkant van de monding van de Shannon, net ten noorden van Tarbert. De Shannon is met zijn 386 kilometer de langste rivier op het eiland. De naam van de rivier is waarschijnlijk afgeleid van de godin “Sionna”, die van oudsher met de rivier geassocieerd wordt.

Coördinaten: 52° 34′ 20.59” O – 09° 22′ 30.41” N

Foto: Jos Glorie

384 – Sandhammaren

Zweden is het grootste land van Scandinavië en ongeveer 11 keer zo groot als Nederland. Het land is voor een groot deel bedekt met naaldbossen, vooral in het noordelijk deel van het land. Het zuidelijk deel lijkt voor wat betreft het landschap op Denemarken, licht glooiend. De provincie Skåne met de plaats Ystad is in Nederland bekend geworden door de boeken en filmserie van Wallander. Sandhammaren is een kaap ten oosten van Ystad, de gelijknamige vuurtoren staat daar 200 meter vandaan. Door de losse zandstructuur van Sandhammaren was het lastig op die plaats een stenen vuurtoren te bouwen. De oplossing was een nieuw ontwerp van Gustav von Heidenstam, een 12-zijdige gietijzeren skelettoren met een galerij en een afgesloten wachtkamer. In het midden een centrale cilinder. De toren is 29,5 meter hoog en heeft een lichthoogte van 31 meter. Het licht geeft om de vijf seconden een witte flits. Met uitzondering van het lichthuis is de toren rood geschilderd. Oorspronkelijk bouwde Van Heidenstam op deze plaats twee vuurtorens om verwarring met de vuurtorens op Hammers Udde en Christiansø te voorkomen, maar de noordtoren werd in 1891 al gedeactiveerd en in 1905 verplaatst naar Pite-Rönnskär. De Sandhammaren fyr is sinds 1971 in verschillende fasen geautomatiseerd. De laatste vuurtorenwachter verliet Sandhammaren in 1979. De vuurtoren wordt nu op afstand bediend vanuit Norrköping. De vuurtoren is na een korte wandeling vanaf de Sandhammarvägen (parkeren langs de weg)  bereikbaar. Wel opletten…er staat slechts een klein bordje met “Fyren”.

Coördinaten: 55° 23′ 10” N – 14° 11′ 34” O

Foto: Susan Jongsma

382 – Ölands Södra Udde “Långe Jan”

Öland is een Zweeds eiland in de Oostzee. Het is het op één na grootste eiland van Zweden, alleen Gotland is groter. Met een lengte van 137 kilometer en een maximale breedte van 16 kilometer niet in één dag te doen. Het eiland wordt door de Kalmarsund gescheiden van het vasteland. Sinds 1972 is het eiland door de 12 kilometer lange Ölandbrug daarmee verbonden. Het zuiden van het eiland is een prairie-achtig gebied met op de zuidpunt de vuurtoren Södra Udde met de bijnaam “Långe Jan”. Deze vuurtoren werd actief in 1785. De toren is 41,5 meter hoog en heeft een lichthoogte van 41 meter. Iedere 30 seconden geeft het licht twee witte flitsen, alsmede een continu wit, rood of groen licht (afhankelijk van de richting) op 19 meter hoogte. Deze ronde cilindrische stenen toren werd opgetrokken met stenen uit het verlaten klooster St. John, vandaar de bijnaam “Långe Jan”. In 1948 werd de vuurtoren geëlektrificeerd en in 1980 geautomatiseerd. De witte toren heeft een zwarte band, het dak van de lantaarn is rood.  De omgeving, het Ottenby Naturreservat, is populair bij vogelaars. Het voormalig huis van de vuurtorenwachter is omgebouwd tot bezoekerscentrum en museum. In het zomerseizoen kan de toren beklommen worden, om boven te komen moet je 197 treden overwinnen, het uitzicht doet je de inspanning snel vergeten.

Coördinaten: 56° 11′ 45.5” N – 16° 23′ 54.8” O

Foto: Frans van Eck

380 – Wehldorf

Cuxhaven is een havenstad in de Duitse deelstaat Nedersaksen. De stad ligt aan de Noordzee, bij de monding van de Elbe. Vanaf Cuxhaven staan aan weerszijde van de Elbe tientallen vuurtorens die schepen veilig naar Hamburg moeten loodsen. Deze torens zijn vaak zo geplaatst dat ze lichtlijnen vormen (Unter- en Oberfeuers). Het “Oberfeuer” Wehldorf staat achter de dijk bij Altenbruch, ongeveer 13 kilometer ten zuidoosten van Cuxhaven. Hij is gesynchroniseerd met het “Unterfeuer” en wijst de weg stroomopwaarts richting Hamburg. Deze vuurtoren is in bedrijf sinds 1971. Het is een ronde cilindrische betonnen toren. Met een hoogte van 29 meter bereikt hij een lichthoogte van 31 meter. Het witte licht gaat vier seconden aan en vier seconden uit. De vuurtoren is beschilderd met witte en zwarte banden. Ook de dubbele galerij is op het moment dat ik de foto maakte (2017) zwart geschilderd. Voor 2008 was dat ook zo, daarna waren de galerijen een periode voorzien van een rode kleur. Helaas ziet het landschap er bij regenachtige omstandigheden en modderige wegen wat troosteloos uit. Het was dan ook foto maken en wegwezen.

Coördinaten: 53° 49′ 48,29” N – 08° 48′ 6.16” O

378 – La Marina

Peru, officieel de Republiek Peru, is een land aan de westkust van Zuid-Amerika, grenzend aan de Stille Oceaan. Voor de komst van de Spaanse veroveraars was Peru het hart van het rijk van de Inca’s. Tussen de verovering in 1572 en de onafhankelijkheid in 1821 werd het land door Spanje bestuurd. Vanaf die tijd wisselden dictators en democratische regeringen elkaar af. De vuurtoren la Marina is de oorspronkelijke toren van Punta Coles, die daar in 1900 actief werd. Deze werd daar in 1973 afgebroken en op zijn huidige locatie gereconstrueerd. Hij staat nu in Parque el Faro (vuurtorenpark) aan de kust in Miraflores, ten zuidwesten van Lima en ten zuidoosten van Callao. Dit park ligt op de hoge kliffen aan de kust. De ronde, cilindrische, metalen vuurtoren is 22 meter hoog maar heeft door zijn ligging een lichthoogte van 108 meter. De toren is donkerblauw geschilderd en heeft twee witte banden. Ook de galerij en lantaarn zijn donkerblauw. Elke 15 seconden geeft het licht drie witte flitsen, met zes seconden tussen de tweede en derde flitsen. Er wordt gezegd dat deze vuurtoren ontworpen is door Gustave Eiffel, beroemd om zijn toren in Parijs. Dit is echter niet meer dan een mythe of legende omdat er niets te vinden is dat deze bewering ondersteunt. Het is inmiddels verreweg de bekendste en meest bezochte vuurtoren van Peru geworden.

Coördinaten: 12° 07′ 25.4” Z – 77° 02′ 24.35” W

Foto: Colette van Eck

376 – Schilbolsnol

Het lichtbaken Schilbolsnol is vernoemd naar het duingebied op Texel ten zuiden van Den Hoorn en ongeveer 2 kilometer van de TESO-veerhaven ’t Horntje. Slechts weinigen zullen deze naam herkennen, het baken staat bekend als het Licht van Troost. We schrijven 1872 als langs de Mokbaai al een vuurtoren staat met een lichtwachterswoning. De eerste lichtwachter was Mattheus Mehl. Hij overleed twee jaar voor zijn pensioen in 1884 en werd opgevolgd door de eerste “Troost”, met de voornaam Klaas. Zowel zijn zoon als kleinzoon traden in zijn voetsporen. Niet onlogisch dat dit baken het Licht van Troost heet. In 1912 werd het oude torentje vervangen door een stalen toren van 22 meter hoog. 14 mei 1940 was een zwarte dag voor lichtwachter Simon Troost, hij kreeg opdracht het optiek van de toren te vernietigen. In 1956 werd een nieuw lichthuis geplaatst, afkomstig van Rottummeroog. De verouderde gasinstallatie werd vervangen door een elektrische lamp. Dit baken deed dienst tot 1977 en werd toen gedemonteerd. De toren werd gesloopt en het lichthuis kwam terecht in Schipbreuk- en Juttersmuseum Flora, tussen De Koog en Den Burg. Het huidige licht werd actief in 1977, heeft een hoogte van eveneens 22 meter en een lichthoogte van 28 meter. De toren is een metalen groenen buis en geeft een continu wit, groen of rood licht, afhankelijk van de richting. Een kleine galerij, eveneens groen, ontbreekt niet.

Coördinaten: 53° 00′ 30.2” N – 04° 45′ 42.3” O

374 – Sandstedt

Bremerhaven ligt aan de monding van de Wezer en waar de Geeste in de Wezer uitmondt. Het stadsgebied heeft een lengte van 17 kilometer en een breedte van 8 kilometer. In Bremerhaven staat, tussen de dijk langs de Wezer en de Alter Hafen het Deutsches Schiffartsmuseum. Dit museum werd in 1975 voor het publiek geopend. Binnen vindt je er o.a een in 1380 gebouwde kogge. Deze schepen werden veel gebruikt in de 14^e en 15^e eeuw. Naast het museum ligt een groot aantal schepen, waaronder het voormalig lichtschip Elbe 3. Het oude vuurtorentje Sandstedt, een dorpje ten zuiden van Bremerhaven, staat voor het museum. Hij werd gebouwd in 1898 en deed dienst tot 1981. Deze vuurtoren is 11 meter hoog. Het is een driehoekige gietijzeren skelettoren met een in verhouding vrij grote galerij. De lantaarnkoepel is groen. Deze vuurtoren werd in 1981 in Sandstedt vervangen en in 1983 verplaatst naar Bremerhaven. De plaats waar hij nu staat is een mooi en nostalgisch stukje Bremerhaven, de moeite waard om nog eens opnieuw te bezoeken. Hoop dan wel dat er geen paraplu nodig is.

Coördinaten: 53° 32′ 18.84” N – 08° 34′ 45.67” O

372 – Sillerslev

Het vuurtorentje Sillerslev vind je op het eiland Mors in de Limfjord. De Limfjord, een binnenzee in de kop van Jutland. Deze vuurtoren staat in het havenplaatsje Sønderby en vormt een lichtlijn met de toren die in Sillerslev staat, ongeveer 1,2 kilometer landinwaarts. Sønderby is nu niet direct een plaats waar je blij van wordt. Langs de weg er naar toe staan wat huizen met achterstallig onderhoud en in het kleine jachthaventje is het enige restaurant gesloten. Een foto maken en wegwezen. Het houten gebouwtje is slechts 3 meter hoog en heeft een lichthoogte van 10 meter. Het witte licht gaat 1 seconde aan en 1 seconde uit en is zichtbaar door een vierkant venster. Natuurlijk is ook dit gebouwtje wit geschilderd met een rode horizontale band. Dit vuurtorentje is actief vanaf 1911 en is still going strong. Hij begeleidt schepen die naar het noordoosten varen vanuit het Oddesund gebied. Sønderby ligt aan de zuidkant van Mors, een glooiend landbouwgebied. De noordkant van Mors is een stuk aantrekkelijker, deze is tamelijk steil en rotsachtig. Als je jezelf trakteert om met de oude houten veerboot Næssund weer naar Jutland over te steken maakt dat de dag meer dan goed. En dat voor 65 kronen (nog geen 9 euro).

Coördinaten: 56° 40′ 56” N – 08° 43′ 52” O

371 – Kaap Tourville

Abel Janszoon Tasman, in 1603 geboren in Lutjegast was een ontdekkingsreiziger in dienst van de VOC. Volgens de normen van vandaag beide niet onomstreden. Tijdens zijn reizen tussen 1642 en 1644 ontdekte Tasman Tasmanië (24 november 1642). We vinden Tasmanië 240 kilometer ten zuidoosten van Australië. Freycinet is een nationaal park aan de oostkust van Tasmanië, genoemd naar de Franse navigator Louis de Freycinet en omvat een deel van de oostkust van Tasmanië. Daar is ook Wineglass Bay te vinden met de vuurtoren Kaap Tourville. De vuurtoren Kaap Tourville werd gebouwd door de aannemers Hurburgh en Olbrich Hij werd operationeel in 1971. De weg er naar toe, samen met de elektriciteitsleiding werden aangelegd met een minimale verstoring van het nationaal park. Deze ronde cilindrische betonnen toren is 11 meter hoog en heeft een wit geverfde lantaarn en galerij. De lichthoogte bedraagt 126 meter. Iedere 10 seconden geeft het licht drie witte flitsen. Deze moderne toren verving het Cape Forestier Light. De vuurtoren is over de weg bereikbaar, parkeergelegenheid is aanwezig. Hij is volledig geautomatiseerd maar helaas niet te bezichtigen. Vanaf de promenade rond de toren heb je een spectaculair uitzicht over de Wineglass Bay.

Coördinaten: 42° 07′ 21.6” Z – 148° 20′ 34.8” O

Foto: Rob Prins

370 – Geestemünde

Geestemünde ligt ten zuiden van de monding van de rivier de Geeste en is een district in de gemeente Bremerhaven. In het begin van de 19^e eeuw werd Bremerhaven een belangrijke havenplaats. De Geeste mondt uit in de Wezer, niet ver van de Noordzee. Tussen 1891 en 1896 werd de visserijhaven van Geestemünde gebouwd. Tevens is het een belangrijke scheepswerf locatie. Het “Unterfeuer” Geestemünde/Visserijhaven vormt samen met het “Oberfeuer’’ Geestemünde (stroomafwaarts) en Visserijhaven (stroomopwaarts) van de Wezer een lichtlijn. De vuurtoren is in bedrijf sinds 1973, is 11 meter hoog, maar heeft door de plaatsing op de dijk toch een lichthoogte van 17 meter. Het is een slanke, ronde cilindrische toren met een trechtervormige lantaarnkamer. In die lantaarnkamer zijn twee lichten (Geestemünde en Visserijhaven) ondergebracht die worden weergegeven door ramen in de lantaarn. Het licht dimt iedere 6 seconden. Deze opvallende vuurtoren bevindt zich op de Weserpromenade  en heeft vanwege zijn eigenzinnige vorm de bijnaam “Champagnefluit” van de inwoners van Bremerhaven gekregen. Langs de monding van de Wezer zijn zo’n elf vuurtorens te vinden, door de modernisering van de navigatie apparatuur niet allemaal meer operationeel, maar gelukkig bewaard. De generaties na ons zullen er waarschijnlijk blij mee zijn.

Coördinaten: 56° 48′ 25” N – 08° 52′ 20.5” O

368 – Vodstrup

Het eiland Mors of Morsø is het grootste eiland in de Limfjord in het noordwesten van Jutland. Het eiland wordt verbonden met Salling en Thydoor door de Vilsund- en Sallingsundbrug. Natuurlijk kan je op meerdere plaatsen ook van de veerboot gebruik maken, altijd een leuke break. De grootste plaats op het eiland is Nykøbing Mors, gelegen aan de Oostkant. Houtkachels van het merk Morsø zijn in heel veel Deense bungalows te vinden. De noordkant van Mors is tamelijk steil en rotsachtig. De Hanklit en Feggeklit reizen loodrecht uit de zee op. Men schat dat de Hanklit 55 miljoen jaar geleden is gevormd. Het vuurtorentje bij Vodstrup (of moet ik zeggen vuurhuisje) is sinds 1911 actief, meet 4 meter hoog en heeft een lichthoogte van 16 meter. Het rode of groene licht gaat, afhankelijk van de richting, twee seconden aan en twee seconden uit. Je vindt hem aan het einde van de Furvej (Vuurtorenweg, waar anders!) iets ten noorden van Nykøbing Mors. Het licht wordt zichtbaar gemaakt vanuit een vierkant venster. Zoals gebruikelijk bij dit type vuurtoren is hij wit geschilderd en voorzien van een rode band. Een paar banken vlak voor dit torentje nodigen uit plaats te nemen en te genieten van het schitterende uitzicht. Als dan ook nog de zon schijnt is het onmogelijk deze uitnodiging te negeren.

Coördinaten: 56° 48′ 25” N – 08° 52′ 20.5” O

366 – Neukirchen

Het is dat ik uit beschrijvingen wist waar deze voormalige vuurtoren staat, maar hij blijft ongelofelijk moeilijk te vinden. Als je in het plaatsje Neukirchen de strandafgang neemt en je loopt een paar honderd meter westwaarts dan kan het eigenlijk niet missen. Maar pas als je er vlak onder staat wordt hij zichtbaar. Er staat 30 april op de kalender als ik de foto maak, een week of wat later en hij zal weer een paar maanden achter de bosjes verdwijnen. Het station werd opgericht in 1927, de huidige toren dateert uit 1969. De vuurtoren die tot 1969 op deze plaats stond is verplaatst naar Mönckberg bij Kiel en is daar de zetel van de havenmeester. Het huidige bakstenen gebouw met twee verdiepingen heeft een halfronde betegelde voorzijde, ik kan me niet herinneren dit ooit eerder te hebben gezien. Hij is slechts 6 meter hoog, maar heeft een lichthoogte van 15 meter. Hij deed dienst tot 1996 en gaf, afhankelijk van de richting, een wit, rood of groen licht. Na de buiten bedrijfstelling werd deze vuurtoren samen met het omliggend terrein verkocht aan een particulier die de toren gebruikt als weekendverblijf. Het terrein is niet meer te betreden en alhoewel de huidige eigenaar toch bij het pand kan komen is het me niet gelukt de ingang te vinden.

Coördinaten: 54° 48′ 08.1” N – 09° 45′ 12.5” O

364 – Rinkenæs

Vandaag de 364^e aflevering van de vuurtoren van de week. Dat betekent dat de 7 jaar zijn volgemaakt. Het opzoeken en fotograferen van vuurtorens is meer dan een hobby geworden die zich heeft uitgebreid tot mijn naaste omgeving. Ook familie, vrienden en kennissen denken aan mij als ze een vuurtoren tegenkomen. Daar dank ik ze voor….! Rinkenæs is een klein stadje in Zuid-Jutland. Je komt er doorheen als je van Flensburg via Sønderborg naar Fynshav op Als rijdt. Ook Gråsten ligt vlakbij, daar bevindt zich één van de paleizen van de Deense koninklijke familie. De vuurtoren Rinkenæs is in gebruik genomen in 1896 tijdens een periode dat dit deel van Jutland onderdeel van Duitsland was. In 1920 werd de toren weer overgedragen aan de Deense autoriteiten. In 1921 werd hij volledig gerestaureerd en voorzien van elektrisch licht. Het is een ronde, cilindrische toren, 8,5 meter hoog en beschilderd met een rode horizontale band. Ook het dak van de lantaarn is rood geschilderd. De lichthoogte is 10 meter. Het witte en groene licht (afhankelijk van de richting) gaan 1 seconde aan en 1 seconde uit. Ook deze vuurtoren staat op een prachtige locatie met een fantastisch uitzicht over de Flensburger Fjord.

Coördinaten: 54° 53′ 23.77” N – 09° 34′ 38.3” O

362 – Falshöft

De Flensburger Fjord is een 50 kilometer lange fjord die uitmondt in de Oostzee. Hij vormt de grens tussen Duistland in het zuiden en Denemarken in het noorden. Aan de Deense zijde van de grens ligt het eiland Als met de stad Sønderborg. Dieper het Duitse binnenland in ligt Flensburg. De vuurtoren Falshöft is te vinden in Sleeswijk-Holstein in de buurt van het plaatsje Pommerby. Hij werd gebouwd in de jaren 1908 en 1909 en in 1910 in gebruik genomen. Hij is gemaakt van geschroefde gietijzeren elementen, gebouwd op een stenen basis. Deze vuurtoren is ruim 24 meter hoog en heeft een lichthoogte van 25 meter. In 1969 werd de toren geautomatiseerd. Deze vuurtoren deed dienst tot 28 februari 2002 en gaf tot die tijd iedere 16 seconden twee witte en rode flitsen. In overleg met de Deense regering werd besloten de toren te deactiveren. Men vond dat de vuurtorens van Kegnæs (op het Deense Als) en Kalkgrund (midden in de fjord) voldoende grondnavigatie gaven. Deze prachtige vuurtoren is beschilderd met rode en witte banden, heeft een dubbele galerij en herbergt een klein museum. In 2003 werd de vuurtoren verkocht aan het plaatsje Pommerby en sindsdien wordt hij als trouwlocatie gebruikt. Daarnaast is de toren regelmatig geopend en kan beklommen worden. Hij is bereikbaar via de weg, de parkeergelegenheid is beperkt.

Coördinaten: 54° 46′ 01.9” N – 09° 57′ 55.5” O

360 – Lågemade

Het vuurtorentje Lågemade is één van de drie torentjes aan de Deense kant van de Flensburger Fjord die qua bouw volkomen identiek zijn. De gelijke torentjes zijn Rinkenæs en Skodsbol. De laatste is een paar weken geleden in deze rubriek besproken. Rinkenæs komt volgende maand aan de beurt. Lågemade staat in het plaatsje Egernsund. Hij is in bedrijf sinds 1896 en gebouwd tijdens de Duitse overheersing. Deze toren is 8 meter hoog en heeft een lichthoogte van 13 meter. Dit torentje is vanaf de doorgaande weg bij Egernsund niet zichtbaar, maar wel makkelijk bereikbaar. Heel wat Egmonders zullen hier, via Als op weg naar Fünen, langsgereden zijn. Coördinaten zijn een onmisbaar hulpmiddel. Hij staat aan een klein weggetje vlak aan het water. Het rode licht gaat 1 seconde aan en 1 seconde uit. Het is een ronde gietijzeren toren, wit geschilderd met een rode horizontale band. De lantaarnplaat is eveneens rood geschilderd. Het is altijd grappig om te zien dat deze kleine vuurtorens voorzien zijn van een galerij. En ja, als je dan een onderkomen hebt op 300 meter van deze toren, ga je natuurlijk na het invallen van de duisternis een foto maken van het vuurtorentje Lågemade in actie.

Coördinaten: 54° 54′ 05.9” N – 09° 36′ 52.4” O

358 – Balje

Balje is een klein plaatsje in de Duitse deelstaat Nedersaksen. De plaats maakt deel uit van de gemeente Nordkehdingen. Ook bij Balje staat één van de tientallen vuurtorens langs de Elbe. De Elbe ontspringt in het Reuzengebergte in Tsjechië en behoort met een lengte van 1164 kilometer tot de belangrijkste rivieren van Midden-Europa. In Nederland stond de rivier vroeger als Elve bekend. Aan de benedenloop domineert de stad Hamburg, de grootste stad aan de Elbe. De Elbe splitst zich hier in twee takken: de Norderelbe en de Süderelbe, die zich later weer verenigen. Bij Cuxhaven mondt hij uit in zee en heeft daar een breedte van 15 kilometer. Het ‘Oberfeuer’ Balje werd operationeel in december 1980. Het is een ronde betonnen toren met een dubbele galerij en beschilderd met witte en rode banden. Deze vuurtoren is 56 meter hoog en heeft een lichthoogte van 54 meter. Het witte licht gaat 4 seconden aan en vier seconden uit, is gesynchroniseerd met het ‘Unterfeuer’ en heeft een bereik van 37 kilometer. De regio is een natuurgebied en vooral de oude vuurtoren op de achtergrond wordt veel gebruikt om vogels te observeren. Het is een heerlijk gebied om een paar uren door te brengen.

Coördinaten: 53° 51’ 29.78” N – 9° 04’ 50.41” O  

356 – Skodsbol

Vanuit Flensburg, op weg naar het Deense eiland Als, kom je dit fraaie vuurtorentje tegen. Tussen Rendbjerg en Broager is hij goed zichtbaar vanaf de doorgaande weg. Hij staat aan de rand van de Flensburger Fjord. Deze vuurtoren is in gebruik sinds 1896 . Hij is gebouwd in de periode dat het zuiden van Denemarken, na de slag in 1864 bij Dybbøl, onderdeel van Duitsland was. In 1920 vond een referendum plaats en kozen de bewoners weer voor aansluiting bij Denemarken. Volgend jaar is dat 100 jaar geleden en 2020 is uitgeroepen tot historisch jubileumjaar. De vuurtoren Skodsbol is 8 meter hoog en heeft een lichthoogte van 11 meter. Het is een ronde cilindrische toren met zelfs een galerij. Hij is wit geschilderd met een rode horizontale band. Ook de kap van de lantaarn is rood geschilderd. Het witte licht gaat 1 seconde aan en 1 seconde uit. Hij staat midden in landerijen maar is makkelijk bereikbaar. Je zet de auto aan het begin van de Egeskovvej (op de weg zelf geldt een parkeerverbod), loopt een paar honderd meter tot het Gendarmenpad. Dit pad is een oude route langs het Flensburger Fjord waar ooit door Deense grenswachten gepatrouilleerd werd. Het is één van de mooiste wandelroutes in Denemarken. Vanaf het Gendarmenpad nog een stukje wandelen door modderige landerijen en je bent er. In 1976 is het torentje volledig gerenoveerd.

Coördinaten: 54° 53’ 36.60” N – 09° 38’ 26.16” O

354 – Kaiserschleuse

In het begin van de 19^e eeuw werd Bremerhaven een belangrijke havenplaats. Bremen was door de Wezer verbonden met de Noordzee, maar deze verzandde waardoor de schepen de haven steeds moeilijker konden bereiken. In 1827 kocht Bremen land en in 1830 kwam de eerste haven, de Alte Hafen, gereed. De groei ging door en snel volgde de veel grotere Neue Hafen. Beide havens lagen achter een schutsluis zodat de schepen geen last van het getij hadden. Aan het einde van de 19^e eeuw volgde de Kaiserhafen 1 t/m 3 achter de zeer grote Kaiserschleuse. Dit deel van de haven wordt nu vooral gebruikt voor de in- en uitvoer van voertuigen. De vuurtoren Kaiserschleuse is naar deze sluis vernoemd. Soms heb je geluk en soms heb je pech. Deze vuurtoren stond tijdens mijn bezoek, net als op dit moment de Van Speyk, in de steigers. Hij werd op 15 juli 1900 in gebruik genomen en was operationeel tot augustus 2011. Hij heeft een hoogte van 15 meter, de lichthoogte is 10 meter. Het is een ronde, taps toelopende bakstenen toren met lantaarn en galerij. De lantaarn is bekroond met een spies als die van een legerhelm. Zal het iets met de Kaiser te maken hebben gehad? De originele mistbel is aan de zijkant van de toren gemonteerd, waardoor deze vuurtoren de bijnaam Klingelturm of Pingelturm kreeg. Deze mistbel is nog steeds in gebruik.

Coördinaten: 53° 33’ 13” N – 8° 33’ 36” O

352 –  Table Cape

Abel Janszoon Tasman, in 1603 geboren in Lutjegast was een ontdekkingsreiziger in dienst van de VOC. Volgens de normen van vandaag beide niet onomstreden. Tijdens zijn reizen tussen 1642 en 1644 ontdekte Tasman Tasmanië (24 november 1642), Nieuw Zeeland en Tongatapu. We vinden Tasmanië 240 kilometer ten zuidoosten van Australië. De vuurtoren Table Cape staat aan de noordkant van het eiland. Na de stranding van de Emma Prescott in 1867 en die van de Orson in 1884 werd besloten een vuurtoren te bouwen. Op 1 augustus 1888 was zijn licht voor het eerst te zien. Hij werd ontworpen door Huckson en Hutchinson uit Hobart. De bouw had nogal wat vertraging door bakstenen van onvoldoende kwaliteit uit de oven van het nabijgelegen stadje  Nurbie. Deze ronde, stenen vuurtoren is 25 meter hoog en heeft een lichthoogte van 180 meter. De diameter aan de voet is 8,5 meter. Het licht geeft om de 10 seconden twee witte en rode flitsen. De rode flitsen worden weergegeven in oost en west, wat wijst op ondiep water dichtbij de kust. In1926 werden de huizen van de bewakers gesloopt. In 1979 werd de vuurtoren gerenoveerd en de lantaarn herbouwd. Deze historische vuurtoren is een bekende bezienswaardigheid aan de noordkust van Tasmanië. Hij staat zo hoog dat het licht soms wordt afgeschermd door lage bewolking. Gelegen op de kaap ongeveer 8 km ten noorden van Wynyard. Je kunt hem bereiken via een onverharde weg.

Coördinaten: 40° 57’ 2” Z – 145° 43’ 31” O

Foto: Rob Prins

350 –  Maasmond

De Nieuwe Waterweg is het laatste stuk van de verbinding van Rotterdam met de zee en kwam in 1872 tot stand. De lengte van deze doorgraving van de duinen bij wat nu Hoek van Holland heet, maar destijds tot de gemeente ‘s-Gravensande behoorde, bedroeg 4,3 km. Vanaf 1877 werd de doorgang belangrijk verbreed en verdiept en kwam echt een nieuwe waterweg tot stand. Rotterdam was in het midden van de 19e eeuw al een van de grootste havensteden geworden. Dit kwam onder meer door het grote aandeel aan doorvoer naar Duitsland en Engeland. Met het ontstaan van de Maasvlakte werd de aanleg van moderne lichtlijnen noodzakelijk. Men bedacht hoge en lage lichten die precies gelijk aan en uit gingen. Na de diverse lichtlijnen zijn er in 1974 ook twee betonnen havenlichten aan de mond van de Nieuwe Waterweg geplaatst. Daar ze relatief ver in zee staan is een stevige constructie vereist om het geweld van golven te kunnen weerstaan. De havenlichten hebben beide een helikopter platform. Het is de enige manier om de torens te bereiken voor onderhoud en aanvoer van materialen. De torens zijn ook voorzien van windturbines in verband met de energievoorziening. Als er geen wind is zorgen accu’s voor de stroom. De lichthoogte bedraagt 25 meter.

Coördinaten: 51° 59’ 40.2” N – 4° 02’ 50.4” O

Foto: Bram van Broekhoven

348 –  Tossens

Butjadingen is een schiereiland in de Duitse deelstaat Nedersakesen, behorend tot het “Landkreis” Wesermarsch.  Het ligt aan de Jadeboezem en de Waddenzee, waarin aan de oostkant de Wezer en aan de westkant de Jade uitmonden. Op Butjadingen vind je ook het vissersplaatsje Fedderwardersiel waar je aan het einde van de middag een vers maaltje garnalen direct van de vissers kunt kopen. Het schiereiland is door middel van veerdiensten verbonden met Wilhelmshaven en Bremerhaven. Het is een overwegend agrarisch gebied. De bewoners van dit gebied zijn ook Friezen, een volk dat leefde aan de Noordzeekust van Nederland en Duitsland. Het “Oberfeuer” Het plaatsje Tossens, aan de weskant van het schiereiland, kent vakantieparken die adverteren met de te vinden rust en een spectaculair uitzicht over het wad. De vuurtoren Tossens staat een paar kilometer ten zuiden van deze badplaats aan de voet van de dijk. Hij is in gebruik sinds 1987. Met een hoogte van 52 meter is hij sterk beeldbepalend in het landschap. De lichthoogte bedraagt 51 meter. Hij geeft een wit licht met iedere zes seconden een onderbreking. Deze betonnen toren is beschilderd met rode en witte horizontale banden. Hij moet er mede voor zorgen dat schepen veilig naar Wilhelmshaven kunnen varen.

Coördinaten: 53° 42’ 44.44” N – 08° 14’ 35.67” O

346 –  Twielenfleth

Het zogenaamde Altes Land is waarschijnlijk het grootste aaneengesloten fruitteeltgebied in Europa. Je vindt er voornamelijk appel- en kersenbomen. De naam Altes Land is een verbastering van de Nedersaksische naam Olland, een verwijzing naar de Nederlandse kolonisten die het gebied in de middeleeuwen inpolderden. Priester Hendrik uit het Zuid-Hollandse Rijnsaterwoude wordt gezien als de stichter van het Altes Land. In Steinkirchen staat een standbeeld van deze priester, een kopie van dit standbeeld staat in Rijnsaterwoude. De oude vuurtoren Twielenfleth werd actief in 1893 en deed dienst tot 1984. In dat jaar werd hij vervangen door een hogere nieuwe toren en verplaatst naar zijn huidige locatie achter de dijk van de Elbe, met zicht op zijn nieuwe broertje. Het is een vierkante cilindrische toren met lantaarn en galerij, gemonteerd op een vierkante skelettoren. Hij is slechts 7 meter hoog. De oorspronkelijk lichthoogte was 13 meter. De vuurtoren is wit geverfd, skelet, lantaarndak en galerij zwart. Tegenwoordig dient de oude vuurtoren als een technisch industrieel monument, waarin een klein museum is ondergebracht, dat op afspraak kan worden bezocht. Het museum wordt beheerd door vrijwilligers. Als je plaatsneemt op het bankje voor de toren…..dan voel je de historie!

Coördinaten: 53° 36’ 19.62” N – 09° 33’ 25.56” O

344 –  Voslapp

Wilhelmshaven is een havenstad in de Duitse deelstaat Nedersaksen. De stad ligt aan de westkust van de Jadeboezem, een baai van de Noordzee. De Jadeboezem is een 190 km² grote zeearm van de Noordzee. Hij is in de Middeleeuwen ontstaan ten gevolge van een reeks stormvloeden. Na de Sint-Antoniusvloed van 1511 bereikte de Jadeboezem zijn grootste uitgestrektheid. Begin 16^e eeuw startte de inpolderingen in dit gebied. Ten gevolge van de bedijking kreeg de Jadeboezem zijn huidige vorm. In 1856 begon de bouw van de grootste stad aan de zeearm, de (marine) havenstad Wilhelmshaven. Een district van het Nedersaksische Wilhelmshaven is Voslapp. Het “Oberfeuer” Voslapp staat 8 kilometer ten noorden van Wilhelmshaven en vormt met het “Unterfeuer” een lichtlijn aan de westkant van de ingang van de boezem. De toren is in gebruik sinds 1962. Het is een ronde cilindrische betonnen toren met drie galerijen. Hij is 64,5 meter hoog en heeft een lichthoogte van 62 meter. Hij is beschilderd met rode en witte horizontale banden. Het witte licht gaat drie seconden aan en drie seconden uit, gesynchroniseerd met het “Unterfeuer”.  Dit is de tweede hoogste toren van Duitsland, 4,3 kilometer ten zuidwesten van het “Unterfeuer” gelegen.

Coördinaten: 53° 34’ 54.8” N – 08° 07’ 49.7” O

342 –  Skagen

Denemarken, al bijna twintig jaar mijn favoriete vakantiebestemming. Op een met Nederland vergelijkbare oppervlakte wonen 5,5 miljoen mensen, waarvan 2 miljoen op Seeland. Het is dan ook vanzelfsprekend dat je in Jutland rust en ruimte vindt. Ook dit jaar is het mijn vakantiebestemming. Aan het einde van de landtong ten noorden van Skagen ligt Grenen. Het is de plaats waar het Skagerak en het Kattegat bij elkaar komen, te zien aan het tegen elkaar botsen van de golven. Vanaf het parkeerterrein (één van de weinige in Denemarken waar betaald moet worden) is het een 1,5 kilometer om deze populaire bezienswaardigheid te bezoeken. De grijze vuurtoren van Skagen werd gebouwd in 1858 en werd op 1 november van dat jaar operationeel. De ronde, stenen toren is 46 meter hoog (In Denemarken is slechts de vuurtoren van Duodde op Bornholm een meter hoger). De lichthoogte is 44 meter. Hij kan beklommen worden, je mag dan 210 treden overwinnen. Aansluitend is het uitzicht over Skagen en Grenen spectaculair. Deze vuurtoren werd ontworpen door de Deense architect N.S. Nebelong. In 2013 werd deze vuurtoren door de Deense maritieme autoriteit doorverkocht aan Realdania. Helaas heb ik niet kunnen ontdekken of het licht, een witte flits om de vier seconden, nog operationeel is. De Dansk Fyrliste van 2018 zegt ja. De vuurtoren zelf werd in 2008 gerestaureerd, de bijgebouwen tot de opening in 2017. Er is nu een vogelbelevingscentrum in gevestigd. Het land schuift jaarlijks gestaag op, waardoor deze toren inmiddels gevaarlijk dicht bij het water staat.

Coördinaten: 57° 44’ 06.7” N – 10° 37’ 50.7” O

340 –  Obereversand

Halverwege Bremerhaven en Cuxhaven is het plaatsje Dorum-Neufeld te vinden. Het is de huidige locatie van het “Oberfeuer Eversand”,ook wel Obereversand genoemd. Deze vuurtoren werd in 1886 gebouwd en was slechts actief van 1887 tot 1923 op het Evesandwatt aan de Buitenweser. Deze vierkante, gietijzeren toren was 29 meter hoog en had een lichthoogte van 34 meter. Hij had drie verdiepingen met bewakersvertrekken. Het komt regelmatig voor dat in de Elbe en Weser de vaargeulen verlegd worden. Ook deze vuurtoren verloor zijn betekenis voor de scheepvaart door het verleggen van de hoofdvaargeul. Zo’n 70 jaar bleef hij behouden als reddingsbaken, een zogenaamd toevluchtsoord voor schipbreukelingen. Door zware ijsgang in de winter 1994/95 werd de onderbouw van de toren zwaar beschadigd. De toren dreigde in te storten. Er werd gewerkt aan restauratie en er ontstonden plannen voor verplaatsing. Begin 2003 werd de vuurtoren op ingenieuze wijze van de fundering getild en naar de haven van Dorum gebracht, waar hij op een nieuwe fundering werd geïnstalleerd net voor de kust. Volledig herstel volgde. Via een pier kom je aan de voet van de toren. De thans 35 meter hoge toren kan via de naastgelegen trap vrij beklommen worden. De vuurtoren geeft een continu wit licht en doet dienst als lichtbaken voor de haven van Dorum-Neufeld. Dat het een toeristische attractie is laat zich raden. De trap naar boven hangt vol met de zogenaamde “liefdesslotjes”.

Coördinaten: 53° 44’ 32.6” N – 8° 30’ 49.2” O

338 – Cape Leeuwin

Cape Leeuwin, het meest zuidwestelijke punt op het vasteland van het Australische continent. De historische, gelijknamige vuurtoren ligt net ten zuiden van Augusta, aan het einde van een smal schiereiland met een spectaculair uitzicht op de Indische Oceaan in het noorden en de Zuidelijke Oceaan in het zuiden. Voor zover bekend werd het gebied voor het eerst bezocht in 1622 door het Nederlandse schip De Leeuwin, waarvan de bemanning de opdracht had de regio in kaart te brengen. Het logboek van die reis is helaas niet bewaard gebleven. In 1801 verkende Matthew Flinders het gebied. Hij wist van de Nederlandse benaming Leeuwins Land en gaf de kaap zijn naam. De eerste steen van deze vuurtoren werd gelegd op 13 december 1895. In de loop van 1896 werd hij in gebruik genomen. Het is een ronde kalkstenen toren met een hoogte van 39 meter. Hij staat op een vierkante voet.  De lichthoogte bedraagt 56 meter. Elke 7,5 seconde geeft het licht (een halogeenlamp van 1000 watt) een witte flits. Deze vuurtoren was voorheen ongeverfd, in 2003 werden toren, galerij en lichthuis wit geschilderd. Sinds september 1992 is de bediening volledig geautomatiseerd. Er zijn plannen om in de huizen van de voormalige bewakers een museum onder te brengen. De toren kan beklommen worden, reserveren is wel verplicht. Hij staat aan het einde van de Leeuwin Road waar parkeergelegenheid aanwezig is.

Coördinaten: 34° 22’ 0” Z – 115° 8’ 0” O

Foto: Rob Prins

336 – Æðarsteinn

IJsland wordt omringd door de Atlantische Oceaan, de Straat van Denemarken, de Groenlandzee en de Noordelijke IJszee. Het noordoosten van het land ligt net onder de Poolcirkel. Met zijn 351.000 inwoners is IJsland het dunstbevolkte land van Europa. Het eiland is geologisch zo’n 20 miljoen jaar geleden ontstaan door vulkanische activiteit in de Atlantische Oceaan. Lange tijd bleef het echter onbewoond. Volgens overlevering was de Noor Ingólfur Arnarson in het jaar 874 de eerste permanente bewoner. Het merendeel van de IJslanders stamt af van Noorse en Ierse kolonisten. De vuurtoren Æðarsteinn ligt ten noordwesten van Djúpivogur. Heerlijk om deze namen uit te spreken. Om de toren te bereiken rijd je vanaf de ringweg een kleine doodlopende weg in maar het is lastig om vlakbij de vuurtoren te komen. Deze toren werkt sinds 1922. In 1987 werd hij geëlektrificeerd. Het is een vierkante, betonnen toren met galerij en een oranje/rood geschilderde lantaarn. Het gebouw is 5,5 meter hoog en heeft een lichthoogte van 12 meter. Om de vijf seconden geeft het witte, groene en rode licht één flits. Tot 1966  was de vuurtoren beschilderd met rode en witte horizontale banden, daarna kreeg hij zijn geel/oranje kleur.

Coördinaten: 64° 40’ 5.6” N – 14° 17’ 37.6” W

Foto: Wim van der Craats

334 –  Balje

Balje is een klein plaatsje in de Duitse deelstaat Nedersaksen. Het telt ongeveer 1000 inwoners. De opening van het kanaal van Kiel vereiste de aanleg van extra bakens in de beneden-Elbe aan het begin van de twintigste eeuw. In verband hiermee werd in 1903 deze vuurtoren gebouwd en op 1 februari 1904 in gebruik genomen. Hij staat ongeveer 10 km ten noordwesten van Balje. Deze ronde stenen toren is 17 meter hoog en voorzien van bewakersvertrekken. Hij heeft zelfs twee galerijen. De vuurtoren is wit geschilderd, het conische dag grijs. De lichthoogte van deze toren is 14 meter. Het witte, rode en groene licht gaf iedere 20 seconden een langere lichtflits. De ligging aan de rand van de zuidoever van de monding van de Elbe maakt het helaas onmogelijk de toren ‘en front’ te fotograferen. In 1962 werd deze vuurtoren geëlektrificeerd en eindigde ook het tijdperk van de vuurtorenwachter. Op 15 december 1980 werd het licht gedoofd, een nieuwe lichtlijn was in gebruik genomen. Hij is nu geklasseerd als maritiem en historisch monument. Het omringende landschap is uitgeroepen tot natuur- en vogelreservaat. Mede hierdoor heb ik wel een paar verkeersborden moeten negeren om bij de toren te kunnen komen. Met de fiets was het makkelijker geweest. In 2009 en 2010 is de toren gerenoveerd. Gedurende de zomermaanden is de toren open en wordt veel gebruikt om vogels te observeren.

Coördinaten: 53° 51′ 34.66” N – 09° 04′ 49.38” O

332 –  Bützflethersand Unterfeuer

Dit Unterfeuer staat aan de oever van de Elbe. Deze rivier is met een lengte van 1164 km één van de belangrijkste rivieren van Midden-Europa. Hij ontspringt in het Reuzengebergte en mondt bij Cuxhaven uit in de Noordzee. Daar bereikt hij zijn grootste breedte: 15 km. Een bekende zijrivier is de Moldau. In 1962 werd in het bijzonder Hamburg getroffen door een stormvloed. In 2002 hadden grote delen van het stroomgebied van de Elbe te maken met ernstige overstromingen ten gevolge van overvloedige regenval. Aan de oever van deze Elbe staat, iets ten noorden van de zwaaimond bij Stade, deze vuurtoren. Het is een witte, ronde toren met een rode band en een rode, trechtervormige lantaarn met een plat dak. De stalen toren is gemonteerd op een betonnen voetstuk en staat aan het einde van een kleine landengte.  Deze vuurtoren is 20 meter hoog en heeft een lichthoogte van eveneens 20 meter. Het oorspronkelijke station stamt uit 1898, de huidige toren werd in 1970 operationeel. Het witte licht gaat twee seconden aan en twee seconden uit, gesynchroniseerd met het Oberfeuer. In september 1996 en in de zomer van 2008 vonden herstelwerkzaamheden plaats.

Coördinaten: 53° 37′ 56” N – 09° 31′ 30” O

330 – Galle

Sri Lanka, voorheen Ceylon geheten, is te vinden in Zuid-Azië. Het is een eilandstaat in de Indische Oceaan. Sri Lanka staat bekend om de productie en export van o.a. thee, koffie, rubber en kokosnoten. Tropische bossen en stranden maken het land tot een geliefde vakantie bestemming. In de 16^e eeuw werd het land gekoloniseerd door Portugal en Nederland. In 1815 kwam het land onder het bestuur van het Britse Rijk, in 1948 werd het zelfstandig. De havenstad Galle is de hoofdstad van het gelijknamige district. In de stad is nog veelte zien van de vroegere Nederlandse overheersing. In Matara, op 40 km van Galle staat zelfs een fort met de naam ‘Redoute van Eck’. Het oorspronkelijke station van de vuurtoren van Galle werd opgericht in 1848, deze werd in 1934 door brand verwoest. Het is het oudste lichtstation van Sri Lanka. De huidige vuurtoren bevindt zich 100 meter van de oorspronkelijke locatie en in 1939 binnen de muren van het oude Galle fort gebouwd. Deze gietijzeren toren is 26,5 meter hoog en heeft een lichthoogte van 28 meter. Om de 15 seconden geeft het licht twee witte flitsen. Je vindt hem aan het einde van het schiereiland dat de haven van Galle beschermt.

Coördinaten: 6° 01’ 53” N – 80° 13’ 10” O

Foto: Marco Konijn

328 –  Sædding Strand

Sædding, een badplaats ten noordwesten van Esbjerg. De vertaling van Sædding is Waddenzee. Een toepasselijke naam voor het gebied tussen het vasteland en het schiereiland Skallingen en het waddeneiland Fanø. Door de vele zandbanken zijn de diverse vuurtorens nog steeds noodzakelijk. Naast de havenlichten staan er rond Esbjerg en Sædding  welgeteld acht! De toegang tot de haven van Esbjerg is altijd gevaarlijk geweest. Het strand bij Sædding is ruim drie kilometer lang, de duinvoet is voorzien van een verhard wandel/fietspad. Diverse vrije parkeerplaatsen en trappen naar beneden maken het strand makkelijk bereikbaar. Vrijstaande woningen geven mede aan dat er in Denemarken nog voldoende ruimte is. De 22 meter hoge vuurtoren werd gebouwd in 1953. Met een lichthoogte van 37 meter heeft  het continue witte licht bij helder weer een bereik van wel 32 kilometer. Natuurlijk, het is geen fraaie vuurtoren, maar in Denemarken is het functionele vaak doorslaggevend. En dit stalen bouwwerk voldoet daaraan. Deze vuurtoren vormt met de “forfyr” (linksboven) en “mellemfyr” (rechtsonder) een lichtlijn. De twee laatste torentjes zijn in deze rubriek eerder besproken.

Coördinaten: 55° 30’ 10.6” N – 08° 24’ 55.3” O

326 – Lühe Grünendeich

Het afgelopen jaar zijn in deze rubriek al diverse keren vuurtorens besproken die langs de Elbe staan. In tegenstelling tot wat de foto suggereert staat deze vuurtoren aan de Kirchstieg, midden in het dorp, ongeveer 350 meter van de Elbedijk. Door zijn lengte van 38 meter is hij echter niet te missen. De lichthoogte van deze toren is 35,5 meter. Hij is ontworpen door de Hamburgse architect J.H. Hartje en werd op 1 januari 1900 in gebruik genomen. Het licht gaat twee seconden aan en twee seconden uit, gesynchroniseerd met het op 1500 meter staande Unterfeuer en werd in 1927 geëlektrificeerd. Automatisering volgde in 1972. Het is een zeshoekige stalen toren met een centrale buis, gemonteerd op een bakstenen voet. Een wenteltrap in deze buis leidt naar de ronde lantaarn. Het dak van de lantaarn en de galerij zijn zwart geschilderd. Onder de lantaarn bevinden zich de voormalige opslagruimte en de wachtkamer. Deze vuurtoren is sinds 1928 beschilderd met rode en witte horizontale banden, oorspronkelijk was hij geheel wit. In 1994 werd deze toren gerestaureerd en gemoderniseerd. Lühe ligt in het zogenaamde Altes Land, een enorme fruit producerende regio. In het voorjaar met ontelbaar bloeiende fruitbomen.

Coördinaten: 53° 34’ 25.8” N – 09° 36’ 34.6” O

324 – Havenlichten Esbjerg

Esbjerg is de grootste havenstad van Denemarken en ligt aan de westkust van Jutland. De laatste tijd is Esbjerg nog wel eens in het nieuws sinds Rafael van der Vaart daar, samen met zijn vriendin Estavana Polman, woont. Ook Van der Vaart is tot de conclusie gekomen dat het in Denemarken goed toeven is. “Het is hier heel rustig. Er gebeurt niet zo veel”, aldus Van der Vaart. Tot de bouw van de havenstad werd door de Deense regering in 1868 besloten nadat Denemarken door de Tweede Duits-Deense oorlog de hertogdommen Sleeswijk en Holstein en daarmee ook Altona, zijn Noordzeehaven was kwijtgeraakt. Visserij en zeevaart uit naburige plaatsen vestigden zich te Esbjerg, waardoor de plaats snel groeide. De laatste jaren neemt het belang van de visserij af. Esbjerg is nu een belangrijke haven voor Offshore. Bij de ingang van de visserijhaven staan twee havenlichten, oorspronkelijk geplaatst in 1889. Ze zijn beide 3 meter hoog en hebben een lichthoogte van 8 meter. Het oranje/rode havenlicht geeft iedere 3 seconden een rode flits van 0,7 seconde, het groene havenlicht iedere 3 seconden een groene flits van 0,75 seconde.

Coördinaten: 55° 28’ 18.6” N – 08° 25’ 24.3” O 

322 – Sillerslev

Het vuurtorentje van Sillerslev vind je op het eiland Mors in de Limfjord. De Limfjord, een binnenzee in de kop van Jutland. Op Mors is ook het dorpje Gjølte vinden, hier werd in 1959 voor het eerst de ‘troll doll’ gemaakt, een populair houten poppetje. De vuurtoren staat een stukje landinwaarts. Als je naar het haventje rijdt en naar het binnenland kijkt is hij niet te missen. Hij vormt met het torentje in de haven een lichtlijn. De afstand tussen beide is ongeveer 1,2 kilometer. Het gebouw is 13 meter hoog, de lichthoogte is 28 meter. Het is een piramidevormige houten toren met lantaarnkamer en galerij. Het licht gaat twee seconden aan en twee seconden uit en komt naar buiten door een vierkant venster. De vuurtoren is wit geschilderd en heeft onder de galerij een rode band. In het haventje is een kleine whisky stokerij te vinden. In Denemarken zijn tientallen houten torens te vinden die min of meer hetzelfde uiterlijk hebben. Deze is nog redelijk hoog, mede door de plaatsing op ruim een kilometer van het water, vaak zijn ze niet hoger dan een paar meter.

Coördinaten: 56° 41’ 29.1” N – 08° 44’ 27.3” O 

320 – Unterfeuer Krautsand

Het Unterfeuer Krautsand werd gebouwd in 1978. Deze vuurtoren staat langs de drukbevaren Elbe. Hij verving het oude Unterfeuer die in datzelfde jaar helaas is gesloopt. Deze oude toren werd operationeel in 1901. Halverwege de jaren zeventig werden langs de oevers van de Elbe nieuwe dijken aangelegd, de oude toren stond in de weg en werd afgebroken. De fundering is in de dijk achtergebleven. De nieuwe toren bestaat uit één stuk en is met behulp van een kraan op de voorbereide fundering geplaatst. Vervolgens moesten alleen de fundering en toren aan elkaar worden geschroefd en de elektrische verbindingen tot stand worden gebracht. Mochten toekomstige veranderingen in de loop van de Elbe het noodzakelijk maken om de gerichte vuurlijn aan te passen, dan kan de toren eenvoudig worden verplaatst. De 20,3 meter hoge vuurtoren is gemaakt van glasvezelversterkte kunststof. De lichthoogte bedraagt 20 meter. Het licht gaat vier seconden aan en vier seconden uit. De toren is beschilderd in de gebruikelijke kleuren rood en wit. Deze vuurtoren staat aan de binnenkant van de Elbe-dijk, tegenover Glückstadt. De lantaarnkamer is van binnen zwart geverfd, zodat er geen reflecties zijn.

Coördinaten: 53° 45’ 18.65” N – 09° 23’ 15.02” O 

318 – Havenlicht Stavoren

Stavoren, en klein plaatsje in de zuidwest punt van Friesland, is zo’n 300 jaar voor Christus ontstaan. In de 11^e eeuw kreeg het stadsrechten. Stavoren was destijds een belangrijke havenstad en van hieruit werden de handelsrelaties met de landen rond de Oostzee onderhouden. Daar vandaan werd veel graan vervoerd naar o.a. Amsterdam. In 1385 werd Stavoren lid van de Hanze, een samenwerkingsverband van handelaren en steden tijdens de Middeleeuwen. Aan het einde van de Middeleeuwen raakte het stadje steeds meer in verval. De haven verzandde en bij de graanhandel speelde Stavoren geen rol van betekenis meer. Velen zullen ook de sage kennen over het Vrouwtje van Stavoren. Het rode havenlicht is in gebruik sinds 1885. De rode verf draagt de toren pas sinds 1919. Daarvoor was hij groen geverfd. Pas sinds de inwerkingtreding van internationale overeenkomsten, die gericht waren op het standaardiseren van het zeescheepvaartsysteem, veranderde dit noordelijk havenlicht van kleur. Er werd afgesproken dat havenlichten aan bakboordzijde rood moesten zijn. Dit havenlicht is opgebouwd uit  zes gietijzeren panelen. Een trap leidt naar de balustrade. Het gietijzeren lichthuis heeft een koepeldak. Het geplaatste optiek is nog origineel maar werkt met een elektrische lamp.  De lichthoogte is 8 meter. Sinds 1999 is dit havenlicht een Rijksmonument.

Coördinaten: 52° 53’ 11.24” N – 05° 21’ 08.45” O 

316 – Unterfeuer Bremerhaven

Bremen was met de Noordzee verbonden via de Wezer, maar deze verzandde waardoor schepen de haven steeds moeilijker konden bereiken. In 1827 kocht de stad land en de eerste (Bremer)haven kwam in 1830 tot stand, waardoor Bremerhaven een belangrijke havenplaats werd. De groei ging snel en na de Alter Hafen volgde de Neue Hafen. Ze lagen beide achter een schutsluis zodat ze van het getij geen last hadden. Inmiddels heeft ook Bremerhaven containerterminals, de kade hiervan heeft een lengte van 5 kilometer. Het Unterfeuer Bremerhaven is in werking sinds 1893. Door de lokale bevolking wordt hij de “minaret” genoemd alhoewel hij op afstand ook wel op een speelgoedtoren lijkt. Anderen spreken over “uientoren”, deze bijnaam verwijst naar de ronde bal in de top. Het is een ronde, gietijzeren toren met galerij. Deze vuurtoren werd in 1942 geëlektrificeerd. Vanaf 1973 wordt hij op afstand bestuurd. De toren is 26 meter hoog en heeft een lichthoogte van 21 meter. Het witte licht gaat twee seconden aan en twee seconden uit. In 1992 werd deze vuurtoren 56 meter verplaatst naar de huidige locatie en tegelijkertijd op een iets hogere basis geplaatst. Dit om de zichtbaarheid te verbeteren. Hij staat nu net naast het buitenterrein van de dierentuin.

Coördinaten: 53° 12’ 40” N – 08° 34’ 11.27” O 

314 – Oberfeuer Geestemünde

Geestemünde ligt ten zuiden van de monding van de rivier de Geeste en is een district in de gemeente Bremerhaven. In het begin van de 19^e eeuw werd Bremerhaven een belangrijke havenplaats. De Geeste mondt uit in de Wezer, niet ver van de Noordzee. Tussen 1891 en 1896 werd de visserijhaven van Geestemünde gebouwd. Tevens is het een belangrijke scheepswerf locatie. Het Oberfeuer Geestemünde heeft een moderne look, zoals veel vuurtorens langs de Elbe en de Wezer. Deze look komt meestal niet overeen met het beeld dat we van vuurtorens hebben. Ze staan ook vaak in industriegebieden en zijn lastig vrijstaand te fotograferen. Maar ja, ze worden ook niet gebouwd om fotografen te plezieren. Deze toren werd operationeel in 1973. Hij is 25 meter hoog en heeft een lichthoogte van 27 meter. Het is een slanke ronde cilindrische toren met een grote trechtervormige, rode bovenkant. Hij geeft een wit licht dat iedere 6 seconden gedurende 5 seconden uitgaat. De rood en wit gestreepte pijp staat ongeveer 340 meter van het Unterfeuer en wijst de schepen door de ‘Blexener Bogen’ naar de Noordzee.

Coördinaten: 53° 31’ 59” N – 08° 34’ 47” O 

312 – Sandstedt

Het oude Oberfeuer Sandstedt staat op de oostelijke oever van de Weser, niet ver van de veerboot die je naar de westelijke oever kan brengen. Het is een 19 meter hoog bouwwerk, rood geschilderd, heeft een rode lantaarn en een koperen dak. Zoals gebruikelijk bij koper laten weersinvloeden het dak groen uitslaan. De vuurtoren is voorzien van een ronde galerij. Door plaatsing achter de dijk bedroeg de lichthoogte slechts 14 meter. Deze vuurtoren is operationeel geweest tussen 1898 en 1981. Tussen 1896 en 1898 werden veel grotendeels gestandaardiseerde vuurtorens gebouwd tussen Bremen en Bremerhaven. De reden hiervoor was een correctie van het verloop van de Weser om het nog grotere schepen mogelijk te maken Bremen te naderen. Een verdere correctie van de Weser vond plaats tussen 1973 en 1979 en maakte het noodzakelijk dat de vuurtoren in 1981 werd vervangen door een nieuwe, die slechts een paar honderd meter verder staat. De oude toren is natuurlijk niet direct moeders mooiste….maar om één of andere manier heb ik iets met dit nostalgische torentje. En het is natuurlijk fantastisch dat hij bewaard wordt, alhoewel een opknapbeurt inmiddels wel noodzakelijk is.

Coördinaten: 53° 22’ 01” N – 8° 30’ 51” O 

310 –  Lemmer

Ook Lemmer had ooit een boeiend maritiem verleden. Deze lag in de zeventiende en achttiende eeuw. Lemmer fungeerde als doorvoerhaven tussen het noorden van Nederland en Amsterdam. Ook is er vanuit Lemmer een paar eeuwen intensief visserij op de voormalige Zuiderzee bedreven. In 1887 werd een nieuwe vuurtoren gebouwd, alhoewel daarvoor ook al over ‘vuren’ werd gesproken. Deze werd in 1896 verplaatst naar de westelijke havendam. Nadat in 1939 de dijk tussen Lemmer en Urk werd gesloten is het licht gedoofd. In de jaren daarvoor werd er aan de toren al geen onderhoud meer gepleegd. Er is meerdere malen overwogen de toren op te knappen en voor het nageslacht te bewaren. De jeugd nam de vuurtoren in bezit als speelobject. Uiteindelijk werd besloten de toren af te breken, hetgeen geschiedde in 1968. Pieter Verhoeff, een filmmaker uit Lemmer, had voor zijn film “De vuurtoren” een vuurtoren nodig. Hij zorgde voor een replica van “De reus van Lemmer”. Dat die opnamen gemaakt zijn in Stavoren, ach… De toren werd daarna in Stavoren weer afgebroken en naar Lemmer vervoerd. Daar staat hij sinds 17 januari 1994 op zijn oude plek. Zonder licht, dat mag niet van Rijkswaterstaat, het zou voor verwarring kunnen zorgen in combinatie met de huidige havenlichten.

Coördinaten: 52° 50’ 19” N – 5° 42’ 28” O 

308 – Fedderwardersiel

Fedderwardersiel is een Duits dorpje in de gemeente Butjadingen in het noordwesten van Nedersaksen, gelegen aan de monding van de Wezer. Zoals de naam al aangeeft ligt het dorp nabij een ‘zijl’. Denk bijvoorbeeld aan Delfzijl en Blokzijl. Een ‘zijl’ is een ander woord voor spuisluis, dat vanouds vooral in Friesland, Groningen en het noorden van Duitsland werd gebruikt. In het Fries spreekt men van syl, in het Gronings van ziel en in het Nederduits van Siel. Die van Fedderwardersiel werd gebouwd aan het begin van de 19^e eeuw aan de Buiten-Wezer. Fedderwardersiel heeft een klein vissershaventje waar gekleurde garnalenkottertjes hun thuishaven hebben. Als de kottertjes (havencode FED) in de namiddag binnenlopen staan op de kade de klanten al te wachten om een vers maaltje garnalen te scoren. Waarschijnlijk een leuke bijverdienste voor de vissers, de rest gaat naar de afslag. Aan de monding van het haventje staan twee prachtige havenlichten (uiteraard in rood en groen). Bij eb valt een groot deel van het haventje droog. Fedderwardersiel, een oase van rust met kleinschalige visserij.

Coördinaten: 53° 35’ 52.59” N – 8° 21’ 20.28” O 

306 – Skagen West

Skagen West is nu niet direct een mooie vuurtoren maar hij zal ongetwijfeld zeer functioneel zijn. Je vindt hem aan de westkant van de zanderige punt in het uiterste noordoosten van Jutland. Deze punt scheidt het Skagerrak van het Kattegat. Het plaatsje Skagen heeft een grote visserijhaven en ook vrachtverkeer vaart af en aan. Qua drukte en toerisme doet het een beetje aan Egmond denken. De voornamelijk geel gekleurde huizen met rode daken doen bijzonder vriendelijk aan. Om de vuurtoren te bereiken rij je via de Batterivej naar een kleine parkeerplaats. Vandaar loop je 600 meter via het strand in de richting van de toren. Deze is actief sinds 1956. Om de tien seconden geeft hij drie witte of rode flitsen. De rode flitsen worden gezien door schepen die te dicht bij de kust varen. Hij is 25 meter hoog en heeft een lichthoogte van 31 meter. Het is een cilindrische, wit geschilderde toren met galerij. Het dak van de lantaarn is groen metallic geschilderd. De vuurtoren Skagen West verving de voormalige vuurtoren van Højen (1892). Deze laatste werd in 1976 opgeblazen toen hij, door stranderosie, op het punt stond in te storten.

Coördinaten: 57° 44’ 55.59” N – 10° 35’ 42.41” O 

304 – Torre del Mar

Spanje is voor velen een vakantieland bij uitstek. Niet alleen in de zomer, veel Nederlanders overwinteren daar. De Costa del Sol, aan de zuidkant  van Spanje, is één van de geliefde bestemmingen en kent zeer milde winters met temperaturen rond de twintig graden. Plaatsen als Torremolinos, Malaga en Marbella, wie kent ze niet. 32 kilometer ten oosten van Malaga ligt de badplaats Torre del Mar. Het plaatsje heeft een vier kilometer lange, brede boulevard. De huidige vuurtoren van Torre del Mar werd operationeel in 1974. Het oorspronkelijke station dateert van 1864. Deze ronde, cilindrische betonnen toren is 28 meter hoog en heeft een lichthoogte van 30 meter. Iedere 10 seconden geeft het licht drie witte flitsen. Opvallend is de dubbele galerij. De vuurtoren is beschilderd met witte en blauwe banden, naar de vlag van de provincie Malaga. Zelfs het dak van het lichthuis is blauw. In 2016 werd de toren voor 50.000,- euro gerenoveerd. Je kunt deze vuurtoren vinden aan de voet van de Avenida Peré Peré aan de waterkant van Torre del Mar.

Coördinaten: 36° 44’ 6.10” N – 04° 05’ 45.81” W

Foto: Colette van Eck

302 – Cape Brett

Nieuw-Zeeland is een land in het zuidwesten van de Grote Oceaan. Het bestaat uit twee grote eilanden, het Noorder- en het Zuidereiland alsmede een aantal kleinere eilanden. De eerste Europeanen die Nieuw-Zeeland ontdekten, waren Abel Tasman en zijn bemanning, die in december 1642 in het noorden van het Zuidereiland contact hadden met plaatselijke Maori’s. De ontmoeting verliep erg stroef en nadat enkele manschappen gedood waren, vertrok deze Nederlandse ontdekkingsreiziger zonder aan land te zijn geweest. De vuurtoren van Cape Brett staat bekend om zijn spectaculaire kliflocatie en is te vinden op het Noordereiland. De toren werd operationeel op 21 februari 1910 en was actief tot 1978. De eerste vuurtorenwachters waren Robert McIver en Frances Earnest Lee. Het is een witgeverfde, 15 meter hoge gietijzeren toren. Tegen 2005 was de toren dringend aan restauratie toe, werden er 60 lagen oude verf afgeschraapt en kreeg de toren weer zijn oorspronkelijk uiterlijk. In 2009 werd het lichtstation geregistreerd als Historic Place. Het huidige licht is een van glasvezel gemaakt vier meter hoog baken en staat voor de oorspronkelijke toren. Dit baken heeft een lichthoogte van 146 meter en geeft om de 15 seconden een witte flits. Het Cape Brett gebied is nu een nationaal natuurreservaat. Voor geoefende wandelaars is de vuurtoren lopend bereikbaar, makkelijker is het om van de veerdienst gebruik te maken.

Coördinaten: 35° 10’ 31.1”Z – 174° 19’ 57.3” O

Foto: Wim van der Craats

300 – Somfletherwisch

En dan staat plotseling de 300^e vuurtoren van de week op de teller. Er lang over nagedacht welke toren daarvoor in aanmerking zou komen. Vorig jaar augustus een trip gemaakt naar het noorden van Duitsland om veel vuurtorens te fotograferen. Van die dag of tien regende het heel vaak of was het zwaar bewolkt. Maar de eerste dag was het schitterend weer. En zo’n eerste indruk blijft hangen, vandaar deze keuze. Het “Unterfeuer” Somfletherwisch staat in het zogenaamde Altes Land aan de oever van de Elbe. Bij het plaatsje Jork, niet te ver van Hamburg. Een prachtige locatie. Als je eenmaal op de kruin van de dijk staat en geniet van het weidse uitzicht dan komt al snel de gedachten naar boven; ‘Hier wil ik een uurtje blijven’. En wat staat deze vuurtoren er stoer. Hij is 22 meter hoog en heeft een lichthoogte van 19 meter. De stalen toren, met een doorsnede van 3 meter, is gebouwd op een betonnen sokkel. Het kegelvormige dak van het lichthuis en de ombouw van de galerij zijn zwart geschilderd. Het licht gaat vier seconden aan en vier seconden uit. De rood/witte toren geeft het landschap wat vrolijks. Deze vuurtoren verving in 2010 het historische “Unterfeuer” Mielstack (eerder in deze rubriek besproken). De steeds groter wordende schepen maakten een hogere toren noodzakelijk.

Coördinaten: 53° 34’ 10” N – 09° 38’ 24” O 

298 – Brinkemahof

Bremerhaven is een havenstad in het noorden van Duitsland. De stad ligt aan de monding van de Wezer. De vuurtoren werd gebouwd in 1910/1911 en in 1912 in gebruik genomen. Op dat moment gelegen aan de Wurster Watt, 6 kilometer ten noorden van Bremerhaven. Hij is gemaakt van ijzeren ringen. Vanwege het frequente verschuiven van de rivierbedding moest hij makkelijk verplaatsbaar kunnen zijn. Eerst werd hij Brinkamahof genoemd en vanaf 1959 Unterfeuer Weddewarden. In de volksmond werd echter de naam “Little Red Sand” gebruikt. Aan het einde van de jaren zeventig moest de containerkade in het noorden van Bremerhaven worden verlengd en moest de toren verdwijnen van zijn oude plek. De vuurtoren is 26 meter hoog en had een lichthoogte van 20 meter. Met behulp van de drijvende kraan “Thor” werd de hele vuurtoren op 19 augustus 1980 naar de jachthaven Nordsee-Yachting verplaatst. Al meer dan 25 jaar is de vuurtoren daar een herkenningspunt . Na de verplaatsing werd het licht gedoofd. In de toren bevinden zich vertrekken die door de vuurtorenwachters werden gebruikt. Ook nu is hij nog geschilderd in de kleuren rood en wit met een grijs lichthuis en galerij. Hij staat nu ten zuiden van Bremerhaven, aan de westkant van de Wesermarsch haven. Of de begroeiing met de klimop ten goede van de toren komt vraag ik me af?

Coördinaten: 53° 30’ 31.6” N – 08° 34’ 40.4” O 

296 – Kugelbake

Cuxhaven ligt aan de monding van de Elbe, voordat deze via de Waddenzee uitstroomt in de Noordzee. Het is een belangrijke visserijhaven. Daarnaast is de stad van betekenis voor het toerisme. Voor de kust van Cuxhaven ligt het eiland Neuwerk, bij eb lopend of met de waddenwagen bereikbaar. Ook op Neuwerk staat een prachtige vuurtoren. Het houten baken (Kugelbake) is het symbool van de stad Cuxhaven en verwelkomt het inkomende en uitgaande scheepsverkeer. Een laatste herkenningspunt bij het verlaten van de Elbe, opgericht in 1703. Het is een onverlichte, 30 meter hoge vierhoekige houten toren met een verticale lattenmarkering, bekroond door een staf die een rond daglicht draagt ​​dat een bal simuleert. De toren is donkerbruin gekleurd. De toren die de bal draagt ​​is vele malen herbouwd. In 1853 werd een vuurtoren toegevoegd, een vierkante skelettoren van 7,5 m met lantaarn en galerij. Deze toren werd verwijderd toen het licht in 1898 naar Duhnen werd verhuisd. In 2001 verwijderde de WSV de historische bal, wat leidde tot een grote publieke verontwaardiging. De bal werd in mei 2002 teruggebracht naar de stad Cuxhaven. Sinds 1913 verscheen een afbeelding van de Kugelbake op het wapen en logo van de stad. Gelegen op een landtong aan de zuidkant van de ingang van de Elbe, in de noordwestelijke hoek van Cuxhaven.

Coördinaten: 53° 53’ 30.66” N – 08° 41’ 13.80” O 

294 – Geestermünde

Bremerhaven, de stad waar ik vorig jaar augustus op één dag, in de stromende regen, 11 vuurtorens fotografisch kon vastleggen. Een normaal mens denkt; die is gek. En waarschijnlijk is dat ook wel een beetje zo. Maar als je van fotografie en van vuurtorens houdt, dan is het een fantastische combinatie. En eenmaal thuis ben je de regen, als je het resultaat hebt bekeken, al snel vergeten. Dit havenlicht Geestermünde staat op de zuidpier en beveiligt te toegang tot de rivier de Geeste en de oude visserijhaven. Daar eindigt ook de Elbe-Weser vaarweg. Het is een verbinding tussen de Elbe en de Weser. Met een lengte van ruim 54 kilometer is hij ontworpen voor kleinere kustvaartuigen. Die commerciële scheepvaart bloeide vooral in de jaren zestig, maar nam vanaf 1973 steeds verder af en bestaat tegenwoordig nauwelijks meer. Het havenlicht is in gebruik sinds 1925, is 14 meter hoog en heeft een lichthoogte van 15 meter. Hij geeft een continu groen licht. Deze vierkante, volledig groen geschilderde stalen toren heeft zelfs een galerij. En wat een prachtig plekje is het om het drukke scheepvaartverkeer gade te slaan.

Coördinaten: 53° 32’ 05.93” N – 08° 34’ 30.17” O 

292 – Bremerhaven

Bij het zien van deze vuurtoren is de eerste gedachte dat je voor een kerktoren staat. Deze toren werd gebouwd in 1854/1855 in neo-gotische stijl met kerkachtige uitbreidingen voor kantoren en huizen van vuurtoren- en sluiswachters. Hij heeft een achthoekige, groen geschilderd lichthuis. Het nog steeds actieve licht gaat twee seconden aan en twee seconden uit. Deze uit bakstenen opgetrokken vuurtoren werd ontworpen door Simon Loschen en wordt daarom ook wel de ‘Loschenturm’ genoemd.  Hij is 37 meter hoog en heeft een lichthoogte van 34 meter. Het is de oudste nog in gebruik zijnde vuurtoren op het vasteland van het noorden van Duitsland. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de toren gedeeltelijk verwoest. Aan de zijkant van de toren zie je een grote ijzeren beugelstructuur die vroeger werd gebruikt om stormsignalen weer te geven. In 1925 werd het licht van de vuurtoren, dat tot die tijd op een gaslamp had gewerkt, elektrisch gemaakt en in 1951geautomatiseerd. Hij vormt een lichtlijn met het “Unterfeuer”, deze staat 200 meter zuidwaarts. De ruimte aan de onderkant van de toren is inmiddels een geliefde trouwlocatie.

Coördinaten: 53° 32’ 46.7” N – 08° 34’ 12.4” O 

290 – Svaneke

Bornholm is een eiland in de Oostzee, even ten zuidwesten van de Ertholmene, de meest oostelijke Deense eilanden. Bornholm heeft relatief veel zonuren per dag. Het eiland vertegenwoordigt het Deense landschap in een notendop; is heuvelachtig, groen en vruchtbaar met velden en grote bossen. Het is met Møn één van de weinige stukjes Denemarken met een hoge, steile kustlijn. Maar je vindt er ook een aantal prachtige witte stranden. Svaneke werd in 1555 gesticht en is een van de kleinste steden van Denemarken. Bij de haven en het grote plein vindt men nog steeds de koopmanshuizen uit vroeger tijden. De vuurtoren van Svaneke was in gebruik van 15 januari 1920 tot augustus 2010. In 1947 werd de toren geëlektrificeerd. Deze vuurtoren is 18 meter hoog en had een lichthoogte van 20 meter. Om de twintig seconden gaf hij twee lichtflitsen. Het is een vierkante stenen toren met lantaarn en galerij, bevestigd aan een bakstenen huis van 2 verdiepingen. De toren is niet geschilderd. Het lichthuis is wit met een rood dak. Het lage standpunt met de rotsblokken op de voorgrond gaf Koos de gelegenheid deze prachtige foto te maken.

Coördinaten: 55° 07’ 54.3” N – 15° 09’ 09.5” O

Foto: Koos Woestenburg

288 – Hópsnes

Grindavík is van oudsher een van de belangrijkste viscentra in IJsland en gelegen op het schiereiland Reykjanes. Het is één van de weinige plaatsen aan de zuidelijke kust met een haven. De meeste van de ruim 2800 inwoners werken in de visindustrie. De vuurtoren Hópsnes (Hópsnesviti) ligt ten zuidoosten van deze stad op de punt van Reykjanes.  Dit schiereiland is gevormd tijdens een uitbarsting van een rij kraters genaamd Sundhnúkur . Het is 2 kilometer lang en 1 kilometer breed. Verwacht naar de vuurtoren geen goed geasfalteerde weg, maar ook zonder vierwielaandrijving is het goed te doen. Deze vuurtoren is actief sinds 1928. Het gebouw is slechts 8,70 meter hoog maar heeft toch een lichthoogte van 16 meter. Om de twintig seconden geeft het licht drie flitsen van twee seconden. Bij somber weer steekt deze oranjekleurige toren natuurlijk prachtig af. Met de witte galerij en de rode lantaarn een fraaie kleuren combinatie. In de omgeving van de vuurtoren vind je veel scheepswrakken, bij enkele daarvan zijn informatieborden geplaatst.

Coördinaten: 63° 49’ 35.1” N – 22° 24’ 23.4” W

Foto: Wim van der Craats

286 – Andenes

Andenes is de meest noordelijke plaats van het eiland Andøya en de provincie Nordland. Het ligt 300 km ten noorden van de poolcirkel en de middernachtzon is zichtbaar van 19 mei tot 25 juli. De zon is onder de horizon van 25 november tot 28 januari. Het is een bekende uitvalbasis voor walvis safari’s. De start van de bouw van de vuurtoren van Andenes was in 1856. In 1859 werd hij actief. Het is een ronde gietijzeren, met stenen omzoomde toren. De originele Fresnel lens is nog steeds in gebruik. Deze toren geeft een continu wit licht met om de 30 seconden een intensere flits. Hij is 40 meter hoog, de lichthoogte is eveneens 40 meter. De gehele vuurtoren is rood geschilderd. Het huis met 2 verdiepingen, het generatorhuis en boerderijgebouwen zijn verkocht als privéwoningen. In 1978 werd de toren geautomatiseerd. De vuurtoren wordt beheerd door het nabijgelegen Andøy-museum, dat rondleidingen biedt tijdens het zomerseizoen van half juni tot eind augustus.  Als gevolg hiervan is dit de bekendste en meest bezochte vuurtoren van de Noorse Arctische regio. Daar de bouw begon in 1856, werd in 2006 het 150-jarig jubileum van de vuurtoren gevierd. Hij doet me een beetje denken aan de Lange Jaap bij Den Helder.

Coördinaten: 69° 19’ 26.64” N – 16° 06’ 57.0” W

Foto: Cor Oorthuijsen

284 – Dyrhólaey

Dyrhólaey is een berg van tufsteen in het zuiden van IJsland. De naam betekent zoiets als ‘eiland met een deurgat’. Tijdens de laatste ijstijd was IJsland geheel met ijs bedekt en door de gigantische druk werd IJsland letterlijk de grond in gedrukt. Bij het verdwijnen van het ijs nam de druk af en rijst IJsland nog steeds langzaam omhoog. Daardoor was Dyrhólaey ten tijde van de ijstijd nog een eiland, nu is het een klif aan zee. Er nestelen veel papegaaiduikers op Dyrhólaey. Het gebied rond de klif is een vogelreservaat en in de maanden mei en juni gesloten voor elke toegang. De oorspronkelijke stalen vuurtoren op deze klif is gebouwd in 1910, deze was geprefabriceerd in Zweden. De huidige is in gebruik sinds 1967. Het is een vierkante metselwerk toren met een fraaie galerij. Het lichthuis is natuurlijk in de opvallende rode kleur geschilderd. De toren werd in 1964 geëlektrificeerd.  Het gebouw is 12,7 meter hoog, maar door de plaatsing op de klif is de lichthoogte 118 meter. Iedere 10 seconden volgt er een lichtflits. In 2016 heeft Icelandair Hotels het gebouw gerenoveerd tot een luxe accommodatie, inclusief WiFi. Een unieke locatie om te overnachten.  En natuurlijk is de toren open voor de hotelgasten.

Coördinaten: 63° 24’ 10.1” N – 19° 07’ 51.4” W

Foto: Wim van der Craats

282 – Warnemünde

Warnemünde was vroeger, net als Egmond aan Zee, een vissersdorpje. Nu is het een badplaats met het breedste zandstrand van de Duitse Oostzeekust. Inmiddels is Warnemünde geheel vergroeid met Rostock. De eerste berichten over een licht in Warnemünde dateren uit 1358. Het was een houten frame met een vuurkorf. De huidige vuurtoren is in bedrijf sinds 18 oktober 1898. De lichtbron die na de bouw van de toren werd gebruikt was een kerosinebrander die 1,3 liter kerosine per uur verbruikte. In 1917 schakelt men over op gas. Rond 1919 gaat men over op elektrisch licht. Het lenssysteem is geleverd en geïnstalleerd door het bedrijf Picht & Co. Iedere 24 seconden geeft het licht drie flitsen en een enkele flits. Vanaf 1978 wordt deze vuurtoren op afstand bestuurd. Hij is 31 meter hoog en heeft een lichthoogte van 34 meter. Uitzonderlijk is dat deze toren bekleed is met geglazuurde tegels. Gedurende de zomermaanden kan hij beklommen worden, wel voor de doorzetters, het zijn 135 granieten treden. Toch wel apart zijn de twee galerijen. Of het moderne pand naast de vuurtoren een fraai totaalbeeld geeft? Daar zal iedereen anders over denken.

Coördinaten: 54° 10’ 53” N – 12° 05’ 09” O

Foto: Edith Schol

280 – Krautsand

Op 15 februari 1908, slechts een jaar na de start van de bouw, werd de vuurtoren Krautsand in bedrijf genomen. Een reden voor de relatief korte bouwperiode: de zeshoekige vuurtoren bestaat uit industrieel geproduceerde onderdelen. Geprefabriceerde stalen elementen werden naar de bouwplaats getransporteerd en verbonden met ontelbare geklonken verbindingen. De bewakingskamer en lantaarnruimte zijn bereikbaar via 145 treden in de toren. In de vrije ruimte van de wenteltrap kan er materiaal door middel van een kabellift omhoog worden getrokken. In de jaren tussen 1893 en 1910 werden in totaal 12 torens van dit type gebouwd. Vandaag de dag zijn er maar een paar bewaard gebleven. Hun constructie is zeer vatbaar voor corrosie. De vuurtoren Krautsand is een monumentaal pand en moet worden bewaard, hij is 35 meter hoog en heeft een lichthoogte van 36 meter. Al in 1927 vond de elektrificatie plaats. De kerosinelamp werd vervangen door twee gloeilampen. Het licht gaat vier seconden aan en vier seconden uit. De laatste Krautsander vuurtorenwachter beëindigde zijn actieve dienst in 1977. Oorspronkelijk was de toren wit geschilderd. In 1921 kreeg hij zijn huidige witte en rode kleur. Dat hij aan de Leuchtturmweg staat is niet verwonderlijk.

Coördinaten: 53° 45’ 32.43” N – 09° 22’ 28.75” O 

278 – Baily

Het Ierse Dublin werd ooit in het jaar 988 gesticht door de Vikingen. Een kilometer of tien naar het oosten, gelegen aan de Ierse Zee, staat deze prachtige vuurtoren. De eerste vuurtoren op deze landtong werd in 1667gebouwd door Sir Robert Reading. Hij bestond uit een vierkante toren met een klein huisje en een kolengestookt baken. Een nieuwe toren en huis voor de bewaarder, ontworpen door George Halpin Senior, werd voltooid op 17 maart 1814. De top van de toren stond 41 meter boven de zee, In juni 1972 werd het systeem geëlektrificeerd, met een lamp van 1500 watt in een roterende lens, die elke 15 seconden een flits produceerde die te zien is op een afstand van 26 nautische mijlen (48 km). In 1973 werden extra woningen gebouwd omdat de Baily vuurtoren een trainingsfaciliteit werd voor vuurtorenwachters die vervolgens naar andere vuurtorens zouden overstappen. Het is een 13 meter hoge granieten toren met een wit lichthuis en een rode galerij. De eerste Fresnellens (1902-1972) is te zien in het National Maritime Museum of Ireland in Dún Laoghaire. Het was de laatste Ierse vuurtoren die in 1997 geautomatiseerd werd.

Coördinaten: 53° 21’ 41.6” N – 06° 03’ 08.8” W

Foto: Colette van Eck

276 – Point Reyes

Point Reyes is de meest winderige plek grenzend aan de Pacific en de op één na mistigste van het Noord-Amerikaanse continent. Weken van mist, vooral tijdens de zomermaanden, verminderen vaak het zicht tot een paar honderd meter. Je vindt de vuurtoren Point Reyes in Californië, ten noordwesten van San Fransisco. Deze vuurtoren was operationeel vanaf 1870. De lens en het mechanisme van de Point Reyes Lighthouse werden in 1867 in Frankrijk gebouwd. Het uurwerkmechanisme, de glazen prisma’s en de behuizing van de vuurtoren werden met een stoomboot naar San Francisco verscheept. Het is een zestienzijdige pyramidevormige vuurtoren met een hoogte van 10,5 De lichthoogte bedraagt  81 meter. Het dak van het lichthuis is rood geschilderd.  De toren werd in 1975 uit dienst genomen toen de Amerikaanse kustwacht een automatisch licht installeerde op het dak van de garage naast de toren. Alle vuurtorens in de Verenigde Staten zijn nu geautomatiseerd omdat het goedkoper is de elektronica het werk te laten doen. Het nog actieve licht geeft om de vijf seconden een witte flits. De toren is gelegen op de meest westelijke punt van het schiereiland Point Reyes, hoog boven de Stille Oceaan. Deze vuurtoren is bereikbaar na een korte, maar inspannende wandeling (308 stenen treden) vanaf de parkeerplaats. Bij harde wind is de loopbrug gesloten.

Coördinaten: 37° 59’ 44.05” N – 123° 01’ 23.34” W

Foto: Piet Kager

274 – Castle Breakwater

Guernsey is één van de Kanaaleilanden voor de kust van Normandië. Net als Yersey, Alderney, Sark en Herm zijn deze eilanden Brits Kroonbezit. Ooit heb ik er een vakantie doorgebracht en kunnen genieten van de Engelse mentaliteit die ook hier heerst. Een auto huur je met een grote H (Hire) op de portieren. Goed zichtbaar voor de vaste bewoners die je hierdoor wat meer ruimte geven in het linksrijdend verkeer. Vanuit St. Peter Port zijn Sark en Herm, met de zogenaamde “milkboat” makkelijk te bezoeken, een fantastische ervaring. Op Guernsey smalle landwegen en prachtige strandjes en kusten. In St. Peter Port wordt iedere dag om twaalf uur bij het kasteel een kanon afgeschoten. Het havenlicht Castle Breakwater dateert waarschijnlijk uit 1850. De ronde granieten toren is 12 meter hoog en heeft een fraaie galerij. Het noordoostelijk deel van de toren is wit geschilderd, op de foto nog net zichtbaar. Deze toren heeft een lichthoogte van 14 meter. Hij heeft een continu licht dat 7,5 seconden wit weergeeft en 2,5 seconden rood. Tijdens mistig weer is er elke 15 seconden een claxon om schepen met beperkt zicht te helpen, handmatig geactiveerd door Guernsey Port Control. De vuurtoren is niet alleen een belangrijk hulpmiddel voor de scheepvaart, maar ook een populaire lokale visplek. En…als u ooit op Guernsey komt, bezoek dan Little Chapel, een met schelpen en stukjes porselein opgebouwd kapelletje.

Coördinaten: 49° 27’ 18.16” N – 02° 31’ 26.62” W

Foto: Nico de Boer

272 – Hafnarnes

Als je een vakantie in IJsland doorbrengt dan moet je een beetje geluk hebben. Regenachtige, grauwe dagen kunnen afgewisseld worden met dagen waarop de zon schijnt. Wat altijd blijft zijn de kronkelende wegen en het ruige landschap. En natuurlijk de schilderachtige kustplaatsen. Maar, knipper niet met je ogen, je bent er voorbij voordat je het weet. De oorspronkelijke vuurtoren van Hafnarnes dateert van 1912. De huidige toren werd operationeel in 1938. Het torentje is slechts 6,5 meter hoog. De lichthoogte bedraagt 17 meter. Iedere twintig seconden geven het witte, rode en groene licht een flits. In 1988 werd deze vuurtoren geëlektrificeerd. Deze vierkante, betonnen toren heeft een indrukwekkende galerij en is, zoals veel vuurtorens in IJsland, oranje geschilderd. De lantaarn is natuurlijk rood. De stenen rechts van de vuurtoren zijn de restanten van de oude toren uit 1912. Toch leuk als dit soort restanten voor het nageslacht bewaard worden. Je vindt hem aan de zuidkant van de ingang van de fjord Fáskrúðsfjörður (hoe moet je dit uitspreken?) en is de bereiken via “road” 96.

Coördinaten: 64° 52’ 27.49” N – 13° 45’ 57.97” W

Foto: Wim van der Craats

270 – Argab

Een kaap is een gestel van balken met een daartegen aangebracht scherm van latten of ribben. Hij doet dienst voor de scheepvaart als een baken op het land en soms in zee. Het is een markant herkenningspunt in het landschap, waarvan het gebruik honderden jaren teruggaat. Een kaap heeft meestal geen licht en is overdag goed herkenbaar door de specifieke vorm die per kaap verschillend is. Er bestaan zowel houten als metalen kapen. Een ijzeren kaap staan bijvoorbeeld op Texel ten noorden van Oosterend. In het Deense Jutland heb je de Ringkøbing Fjord. Deze wordt door een smalle landtong gescheiden van de Noordzee. De Ringkøbing Fjord staat via het plaatsje Hvide Sande (wit zand) in verbinding met de Noordzee. Een prima plek voor de sportvisser. De kaap bij Argab staat halverwege deze landtong ten zuiden van het Hvide Sande. In het Deense Jutland zijn nog een twaalftal kapen langs de Noordzeekust te vinden. Op de Nederlandse wadden eilanden zijn er, als ik goed geteld heb, nog 8 te vinden.

Coördinaten: 55° 59’ 22.6” N – 08° 07’ 55.2” O

268 – Dalatangi

IJsland, ik ontkom niet aan mijn vooroordelen, koud, regen en mist. Maar op de dagen dat de zon schijnt biedt IJsland een adembenemend landschap. Heb het nog niet zelf mogen ervaren maar Susan heeft het mij verzekerd. De weg naar Dalatangi is een 18 kilometer lange, ruwe weg langs de noordkust van Mjóifjörður. Mjóifjörður is een lange en smalle fjord, omgeven door hoge bergen en steile kliffen met vele watervallen. Volg de weg naar het oosten zo ver als men kan gaan. Aan de ingang van de fjord vind je de vuurtoren Dalantangi. De oude vuurtoren is een historisch monument. Hij werd actief in 1895 maar al sinds 1917 niet meer operationeel. Deze stenen vuurtoren, bekleed met stucwerk, is slechts een meter of vijf hoog. Hij is wit geschilderd en heeft een rood/bruine lantaarn. Dit is de oudste overgebleven vuurtoren in oostelijk IJsland. Vanaf de vuurtoren heb je een prachtig uitzicht over de open zee. De nieuwe vuurtoren staat honderd meter verder.

Coördinaten: 65° 16’ 14.64” N – 13° 34’ 33.13” W

Foto: Susan Jongsma

266 – Phare du Cap Ferrat

Cap Ferrat is een schiereiland aan de Côte d’Azur in de omgeving van Nice. Op de uiterste zuidpunt van het schiereiland staat deze moderne vuurtoren aan de, hoe kan het ook anders, Avenue du Phare. Van hieruit een prachtig uitzicht over de kust. Je zal er toch vuurtorenwachter mogen zijn. Het oorspronkelijke station dateert uit 1838. Ook deze toren werd in 1944 door de Duitsers vernietigd. De huidige toren is gebouwd vanaf 1949 en werd in 1952 actief. Deze vuurtoren is 34 meter hoog en heeft een lichthoogte van 71 meter. Het licht geeft iedere 3 seconden een witte flits en is volledig geautomatiseerd. Het is een achthoekige stenen toren met een vijfhoekige basis, met een fraaie galerij aan de bovenkant. De lantaarn is groen met een wit dak. Dit is een van de oudste lichtstations aan de Côte d’Azur, samen met Cap Camarat en Antibes. Sinds 13 december 2012 is het een historisch monument.

Coördinaten: 43° 40’ 31” N – 07° 19’ 37” O

Foto: Pieter Halewas

264 – Mielstack

Langs de Elbe staan tientallen vuurtorens die er voor zorgen dat de gigantische containerschepen de havenstad Hamburg veilig kunnen bereiken. Hamburg is na Rotterdam en Antwerpen de grootste haven van Europa. De oude vuurtoren van Mielstack is 16 meter hoog maar heeft een lichthoogte van slechts 13 meter. Hij werd op 25 februari 1907 in gebruik genomen. Deze vierkante toren met ronde lantaarn en galerij is voornamelijk wit geschilderd. Aan één kant is het huis van de voormalige vuurtorenwachter gebrouwd. Oorspronkelijk was het dak van het lichthuis bruin geschilderd, inmiddels grijs. Het licht ging vier seconden aan en vier seconden uit. Deze vuurtoren staat tussen de woonhuizen, direct aan de dijk. Door het steeds hoger worden van de container schepen is, door de lage lichthoogte, deze toren helaas niet meer bruikbaar gebleken en in 2009 buiten gebruik gesteld. Het pand werd op 22 juni 2012 voor Euro 310.000,- aan een particulier verkocht. U kunt de toren vinden 600 meter ten zuidoosten van de monding  van de rivier de Lühe. In de nabije omgeving zijn nieuwe, hogere vuurtorens gebouwd. Deze zullen in de komende tijd aan de beurt komen. Ik draag deze toren op aan mijn Duitse vrienden Günther, Carola en Hans-Gerd.

Coördinaten: 53° 34’ 06” N – 09° 38’ 31” O_.

262 – Hoorn

Ook deze week blijven we nog dicht bij huis. U zult denken Hoorn, staat daar een vuurtorentje? Zeker…! Hoorn, ooit een florerende handelsstad, kreeg in 1357 stadsrechten. Al in de zeventiende eeuw stond er op het Lantaarndijkje een havenlicht. De naam Lantaarndijkje verwijst naar dit licht. In 1934 besloot het gemeentebestuur het huisje onder de lantaarn, ooit gebouwd voor de misthoorn, af te laten breken. Het huisje werd gebruikt door jongelui, die daar “niet te noemen” handelingen zouden verrichten. In 1968 werd het torentje gedemonteerd omdat het op het punt stond in te storten. Het duurde bijna tien jaar om geld voor herbouw bij elkaar te krijgen. Het huidige torentje is gebouwd in 1977 en is, naast de jongens van Bontekoe, al jaren beeldbepalend. Een jaar of vijf heeft er geen licht gebrand. Vandalen hadden ervoor gezorgd dat de elektrische leidingen en de trap waren vernield. Maar dit jaar zijn de leidingen hersteld en kan het licht, inmiddels gevoed door zonnepanelen, weer branden. Voor de navigatie is het licht natuurlijk niet meer nodig, maar Hoorn beseft hoe belangrijk het is dit stukje erfgoed te koesteren. Een bijzonder hoekje in Hoorn, is zeer fotogeniek en een bezoek meer dan waard.

Coördinaten: 52° 37’ 57.93” N – 5° 3’ 50.67” O

260 – Pelican Point

Het oorspronkelijke station werd opgericht in 1916. De huidige vuurtoren werd operationeel in 1932 en is te vinden aan de westkant van Walvis Bay. Het is een 34 meter hoge, gietijzeren toren met galerij. De lichthoogte bedraagt 35 meter. Iedere 20 seconden geeft hij drie witte flitsen. Tussen de drie flitsen zit 3,6 seconden. De lantaarn is rood geschilderd. Vreemd dat er in 1932 voor werd gekozen de toren te schilderen in de kleuren grijs en wit. Gezien de vaak mistige omstandigheden in die regio kon hij overdag niet echt als baken fungeren. In de inmiddels naastgelegen Lodge kan overnacht worden.

In onze reis door Namibië was een kajaktocht tussen de zeehonden opgenomen. Vanuit Swakopmund, ook daar hebben wij een mooie vuurtoren voor Frits gefotografeerd, zouden we in de vroegte naar Walvis Bay gaan. We wisten op voorhand, dat ook daar een vuurtoren zou staan. Op de ochtend van de kajaktocht verzamelden wij op de afgesproken plaats. We moesten plaatsnemen in een 4WD. Halverwege de rit stopte de chauffeur en zette zijn auto in de 4w Drive. Hij vertelde dat je zonder gewoon niet verder kan over het zoutvlakte achtige strand. Mistig weer, maar naarmate de reis vorderde doemde in de verte de vuurtoren op, Pelican Point. Een machtig gebouw, in alle eenzaamheid en op een zeer bijzondere plek. De chauffeur en de gids waren zo vriendelijk om op ons verzoek even te stoppen voor een foto moment. Toen wij vertelden waarom, kwamen ze met prachtige verhalen over de vuurtoren. De toren en het gebouw erbij waren vroeger alleen per boot bereikbaar. Het bijgebouw deed dienst als huisvesting voor de vuurtoren staf en stond op houten palen, zodat de wind eronder door kon waaien.

259 – La Croix

In Bretagne, in het zuiden van Finistère, is het historische plaatsje Concarneau te vinden. In het hart van Concarneau vindt je een prachtige gesloten vestingstad. Je wordt als het ware naar binnen getrokken en vindt er heerlijke nostalgische straatjes en een imposante borstwering. Plan een bezoek aan deze vestingstad wel in de vroege ochtenduren, het is één van de meest bezochte plekken in Bretagne. Een vissershaven en strandjes maken het af. Aan de Place de la Croix is dit fraaie vuurtorentje te vinden, genoemd naar het plein waarop hij staat, een 300 meter ten westen van de haveningang en schuin tegenover een kapelletje met de zelfde naam. Deze vuurtoren is actief sinds 1848 en werd op 19 augustus 1943 geëlektrificeerd. Het torentje is 12 meter hoog en heeft een lichthoogte van 14 meter. Het is een cilindrische stenen toren met lantaarn en galerij, opgetrokken vanuit een kleine technische ruimte. Natuurlijk is de toren wit geschilderd en tonen de railing van de galerij en het lantaarndak de kleur rood. Om de twaalf seconden geeft het licht drie witte flitsen.

Coördinaten: 47° 52’ 9.01” N – 3° 55’ 5.02” W

257-  Sædding Strand Forfyr

Sædding, een badplaats ten noordwesten van Esbjerg. De vertaling van Sædding is Waddenzee. Een toepasselijke naam voor het gebied tussen het vasteland en het schiereiland Skallingen en het waddeneiland Fanø. Het strand is er ruim drie kilometer lang, aan de duinvoet voorzien van een verhard wandel/fietspad. Diverse vrije parkeerplaatsen en trappen naar beneden maken het strand makkelijk bereikbaar. Vrijstaande woningen geven mede aan dat er in Denemarken nog voldoende ruimte is. De geschiedenis van dit torentje gaat terug tot 1873. Samen met de landinwaarts geplaatste toren werd de  toegang tot de smalle zeestraat tussen Skallingen en Fanø beveilgd. Tot 2006 was het licht geplaatst in het huis van de vuurtorenwachter, ca. 10 meter achter de huidige. De lens unit uit dat huis is verhuisd naar Maritieme Museum aan de Tarphagevej 2 in Esbjerg. Het nieuwe licht staat aan de rand van de duinen, inmiddels al voor een deel aan het oog onttrokken door oprukkende duinrozen. Het torentje is maar een paar meter hoog, de lichthoogte bedraagt 13 meter. Iedere 2 seconden geeft hij een heldere witte flits.

Coördinaten: ca. 55° 29.74′ N – 08° 23.86’ O

255 – Saint-Antoine

In het noordoosten van Bretagne kom je vele, vaak vreemdsoortige vuurtorentjes tegen. Het oorspronkelijke station werd opgericht in 1863. Het torentje Saint-Antoine vind je in de gemeente Pleubian in het departement Côtes-d’Armor, temidden van landerijen en bereikbaar via een slingerend landweggetje. Net als je denkt dat je totaal verkeerd zit wordt hij zichtbaar. Zoals zeer veel Franse vuurtorens werd ook deze in de Tweede Wereldoorlog vernield. Na de oorlog werd de toren herbouwd en in juli 1949 opnieuw in gebruik genomen. Het bouwsel is slechts 6 meter hoog, maar door de ligging op een heuvel bedraagt de lichthoogte 34 meter. Iedere 4 seconden geeft hij een rood licht door een venster dat op een dakkapel lijkt. Bretagne (in het Bretons : Breizh) is het wat eigenwijze deel van Frankrijk waar ze niet veel op hebben met de regeltjes van Parijs. Tot aan de Franse revolutie was het een zelfstandige provincie. Een bij wielerliefhebbers bekende Breton is natuurlijk Lucien Petit-Breton, die als eerste Fransman de Tour de France tweemaal wist te winnen (1907 en 1908). En….niet te vergeten Bernard Hinault, vijfmaal winnaar van de Tour!

Coördinaten: ca. 48° 51′ 09 N – 03° 07′ 05” W

253 – Baagø

Vanuit Assens op Fünen is het een half uur varen naar het eiland Baagø. Voor 85 kronen (zo’n 12 Euro), ga je heen en weer. Het hoogste punt van eiland ligt 8 meter boven de zeespiegel. De gelijknamige vuurtoren op dit eiland stond al een paar jaar op mijn verlanglijstje. Baagø ligt in de Kleine Belt tussen Fünen en Jutland. Al in 1705 brandde er een vuurkorf op dit eiland, daarvan is helaas niets bewaard gebleven. De huidige toren dateert uit 1816. Hij is 8 meter hoog en heeft een lichthoogte van 12 meter. Op 13 november 1872 vond er een stormvloed plaats, de vuurtoren heeft toen kortstondig in het water gestaan, een markering op de toren geeft dit aan. Tijdens mijn bezoek op de nazomerse dag in september 2014 is dat moeilijk voor te stellen. Vanuit het haventje op Baagø is het slechts 400 meter lopen naar de vuurtoren. Je bent er bijna altijd alleen. Gedurende de zomermaanden kan de toren vrij beklommen worden. Men verwacht dat je 10 kronen in de melkbus deponeert. Oh ja, Egmonders, vlak bij de vuurtoren is het goed vissen….

Coördinaten: 55°17’43.9” N – 09°47’55.5” O

251 – Wipvuur Skagen

In het noorden van het Deense Jutland is de plaats Skagen te vinden. Geel is de kleur van Skagen, bijna alle huizen zijn in die kleur geschilderd. Het is niet zonder reden dat de mensen van Skagen trots zijn op hun stad, de enige in Denemarken met vier vuurtorens. Toegegeven, het wipvuur (vippefyr) is een museumkopie en de tweede is al 150 jaar niet meer actief, maar toch. Het wipvuur van Skagen was in 1561 de eerste vuurtoren van Denemarken. Een wipvuur lijkt op de wip uit de speeltuin. Aan de ene kant hangt een ketting met een metalen korf. Daarin brandt het vuur. Trekt men aan de andere kant de wip naar beneden, dan gaat de vuurkorf de lucht in. Het gebruik is simpel; de korf laten zakken, brandstof aanvullen en weer hijsen. Je vindt hem aan de oostelijke kustweg, net ten noorden van Skagen op een kleine heuveltop. Gedurende de zomermaanden wordt Skagen overspoeld door toeristen. Ze komen af op de wandelende duinen en de kunst in de musea van Skagen. Het Skagens museum en het huis van de schilders Michael en Anna Ancher staan op de lijst van de meest bezochte musea in Denemarken. Ook Egmond aan Zee had in 1615 al twee vuren, één voor of in de vuurboet (een stenen huisje) en één in een vuurkorf, opgehesen aan een houten paal. Zou het niet prachtig zijn als op het Vuurboetsduin ooit weer een replica van een vuurboet staat?

Coördinaten: 57° 53′ 36.44″ N – 10° 36′ 29.49” O

249 – La Croix

Bretagne, het wat eigengereide deel van Frankrijk, was jarenlang mijn favoriete vakantiebestemming. Dit met een voorzichtige voorkeur voor het departement Côtes-d’Armor. Dit departement heeft veel te bieden, woeste kusten met heel veel klifpaden en leuke dorpen waar het altijd markt lijkt te zijn. Ja, en natuurlijk met de zee dichtbij. De zandstranden moet je soms even zoeken, maar dat is het waard. Tot een uur of vier zijn ze rustig, daarna komen de Fransen. Vaak op zoek naar schelpdieren voor de avondmaaltijd. Voorbij de monding van Le Trieux staat de vuurtoren la Croix. Hij staat tussen het Ile de Bréhat en het vasteland. De oorspronkelijke toren werd gebouwd tussen 1865 en 1867. Op 15 oktober 1867 werd het licht ontstoken. Het is een cilindervormige toren van 13 meter hoog met een kleine aangrenzende toren en trap. De lichthoogte bedraagt 15 meter. In 1944 werd het bovenste deel van de toren door het Duitse leger verwoest. In 1949 werd deze vuurtoren weer in dezelfde stijl herbouwd, voornamelijk met stenen van de oude vuurtoren. Door de gekartelde galerij lijkt hij eerder op een burcht dan op een vuurtoren. Iedere 4 seconden geeft hij een witte flits. De bovenkant is rood geschilderd.

Coördinaten: 48° 50′ 13.99″ N – 3° 3′ 14” W

247 – Sisserodde

Aan de zuidkant van het Deense eiland Fünen, niet ver van Faborg is dit vuurtorentje te vinden. Hij staat op de landtong Bjerne Langgyde, een drie kilometer ten zuid-oosten van Bjerne en beveiligt de nauwe doorgang tussen het vasteland en het eiland Bjørnø. Deze vuurtoren is op zijn dak uitgerust met een zogenaamd PEL (Port Entry Light) licht. Een zeer krachtig hoeklicht dat een 2 graden brede witte lichtbundel uitzendt. Het torentje is 5 meter hoog en heeft een lichthoogte van 8 meter. Iedere 2 seconden  geeft het PEL licht een witte lichtflits. Door het venster onder het schuine dak schijnt tevens, afhankelijk van de hoek, een wit, rood of groen licht, 1 seconde aan, 1 seconde uit. De witte, houten toren met de bekende rode band staat op een betonnen voet. Fünen (Fyn) is het tweede grootste eiland van Denemarken. Een eiland met zacht glooiende heuvels en veel vakwerk boerderijen met rieten daken. Vanuit Nederland makkelijk met de ferry te bereiken (50 minuten varen) vanuit Fynshav op Als naar Bøjden. Voor zo’n 30 euro sta je aan de overkant.

Coördinaten: 55° 04′ 34.43″ N – 10° 13′ 40.18” O

245 – Røsnæs
Aan het einde van een landtong in het westen van het eiland Sjælland is deze fraaie vuurtoren te vinden. Vanaf de parkeerplaats is het slechts een minuut of tien wandelen om hem te bereiken. Het is een smalle, heuvelachtige, beboste landtong met naar alle kanten een prachtig uitzicht over het water. In 1844 gebouwd met een hoogte van 11 meter, maar in 1859  verhoogd tot 15 meter. De lichthoogte bedraagt 24 meter. Iedere 15 seconden geeft deze vuurtoren een lichtflits. Hij zorgt er voor dat het binnenvaren van de Kalundborg Fjord veilig kan gebeuren. Met de aanwezigheid van een klein restaurantje worden de bezoekers wat langer vastgehouden. Je kunt deze vuurtoren beklimmen, beneden hangen wat stenen aan een touwtje. Iedere bezoeker krijgt er één mee als hij naar boven wil. Zijn de stenen op dan moet je wachten tot er weer iemand naar beneden komt. Boven gekomen moet je je door een klein luikje wringen om op de galerij te komen. Maar van hier zijn bij helder weer de Grote Belt brug, het eiland Samsø en zelfs Fünen te zien. Het is een heerlijk plekje, je hebt moeite te beslissen om weer huiswaarts te gaan.

Coördinaten: 55° 44′ 36.20″ N – 10° 52′ 10.12” O

243 – Langerodde

In het noorden van Denemarken, ten zuiden van de Limfjord is dit kleine “vuurtorentje” te vinden. Hij staat midden in een prachtig wandel- en natuurgebied. Je kunt de auto parkeren bij een klein kerkje. Vanaf daar is het torentje na een goed kwartier wandelen prima bereikbaar. Onderweg kom je, in the middle of nowhere, een prachtige vakantiewoning tegen. Wat zijn er in Jutland toch veel mooie plekjes te vinden. Alhoewel het licht van dit vuurtorentje vanaf het water goed zichtbaar is staat hij verscholen tussen wat bomen en struiken. Hij markeert de zuidwestelijke ingang van de Salling Sund. Met een hoogte van slechts 3 meter heeft hij toch nog een lichthoogte van 9 meter. Het licht gaat twee seconden aan en twee seconden uit. Afhankelijk van de hoek is dan een wit, rood of groen licht zichtbaar. Het torentje is operationeel vanaf 1911 en nog steeds actief. Al deze “huisjestorens” zijn wit geschilderd met de bekende rode band. Je vindt er tientallen in Denemarken.

Coördinaten: 56° 42′ 46.8” N – 08° 50′ 02.1” O

241 – Phare d’Eckmühl

Alhoewel de naam in eerste instantie anders doet vermoeden staat deze toren wel degelijk in de Bretonse provincie Finistère. Je vindt hem in het plaatsje Penmarch in de, hoe toepasselijk, Rue du Phare. Penmarch ligt aan de zuidkant van de baai van Audierne. De omgeving hier is vrij vlak en is op sommige plaatsen moerassig. Voor de kust liggen een groot aantal kleine eilandjes. De huidige toren werd in gebruik genomen in oktober 1897 en heeft een hoogte van 65 meter. De lichthoogte bedraagt 60 meter. Hij dankt zijn naam aan de Prince d’Eckmühl. Zijn dochter Adelaïde-Louise Davout, Marquise de Blocqueville die de bouw voor een groot deel financierde bedong dat de toren de naam van haar vader zou dragen. De wanden zijn volledig opgebouwd uit Kersanton (Bretons) graniet, het trapgat is bekleed met opaal. Na het beklimmen van 272 treden kan er genoten worden van een oogverblindend panoramisch uitzicht. De toren is zo indrukwekkend dat ik er zelfs twee keer heengereden ben. Vanaf een kleine pier heb je een prachtig zicht op deze vuurtoren. En ach, de lucht van wat rottend zeewier neem je dan op de koop toe.

Coördinaten: 47° 47′ 54.4” N – 04° 22′ 20.5” W

239 – Knippelholmen

Van het Deense Frederikshaven naar het Zweedse Göteborg is een prachtige boottocht. De passagiers worden vermaakt met muziek. De voornamelijk Zweedse passagiers laten zich de alcoholica goed smaken. Met windkracht vier is het toch al moeilijk lopend het evenwicht te bewaren….maar bij het naderen van Göteborg gaven de gevolgen van alcohol komische situaties te zien. En dat je dan onderweg nog vuurtorens kan vastleggen, top ! Door de honderden kleine eilandjes voor de kust zijn deze nog steeds bijzonder nuttig. Het eerste licht werd aangestoken op 15 oktober 1880, geplaatst voor het woonhuis van de vuurtorenwachter. Dat licht werd in 1948 vervangen door een betonnen toren met een elektrische gloeilamp. Het woonhuis werd afgebroken. Een jaar later werd deze vuurtoren volledig geautomatiseerd. In 1962 werd deze weer vervangen door de huidige, 6 meter hoge toren. De lichthoogte is zo’n 7,5 meter. Ondanks zijn geringe hoogte is toch een galerij aanwezig. Het licht in de lantaarn werd in 2004 gedoofd, maar door de plaats op het rotsachtige eilandje fungeert hij nog dag en nacht als baken. Tijdens de avond- en nachtelijke uren wordt hij verlicht.

Coördinaten: 57° 40’ 57.75” N – 11° 49’ 06.70” O

237 – Cabo Sacratif

In het Spaanse Andalusië, tussen Torrenueva en Carchuna, niet ver van Granada is deze prachtige vuurtoren te vinden. Granada ligt aan de voet van het Sierra Nevada gebergte. In de stad bevindt zich één van de beroemdste monumenten van Spanje, het Alhambra. De vuurtoren Cabo Sacratif werd gebouw in 1863 onder leiding van ingenieur Constantino Germán. Het is een stenen toren die werd gebouwd op de top van een eerdere controle toren. Waarschijnlijk heeft deze vuurtoren daarom twee galerijen. Het is een ronde gemetselde toren met een hoogte van 17 meter. De lichthoogte bedraagt 98 meter. Om de 10 seconden geeft het licht twee witte flitsen. De toren is wit geschilderd met goudkleurige versiering. De koepel is geheel van glas. De vuurtoren markeert het meest zuidelijk punt van de kust rond Granada. Hij staat op een hoge rots, de Cerro del Chucho. De vuurtoren kan helaas niet bezichtigd worden. Colette vertelde me dat de situatie een heel klein beetje aan Egmond deed denken. In een niet te groot dorp op een terrasje zitten met een fantastisch uitzicht op deze vuurtoren. Tja, ook Colette is inmiddels besmet met het vuurtoren virus.

Coördinaten: 48° 47’ 48.0” N – 03° 05’ 48.0” W

Foto: Colette van Eck

235 – Trévignon

Bretagne, voor mij de mooiste streek van Frankrijk, met zijn ruige kusten, klifpaden, heerlijke strandjes en  tientallen vuurtorens. Trévignon, aan de zuidkant van Bretagne, ligt tussen Concarneau en Pont Aven. Het pittoreske dorpje heeft een kleine jachthaven. Bij eb is de plaatselijke bevolking druk bezig schelpdieren te zoeken als aanvulling op de dagelijkse maaltijd. De visserij is, naast het toerisme, nog steeds een belangrijke bron van inkomsten. Net als in Egmond wordt de kust ook hier bedreigd door de zee. Trévignon wordt omgeven door een moerasgebied. De niet te hoge rotsen worden afgewisseld met kwetsbare duinen. Een pier moet het haventje en de kust de nodige bescherming bieden. De 8 meter hoge, betonnen toren is wit geschilderd met een groene top. Het licht is gemonteerd op een korte mast en geeft, afhankelijk van de richting, een wit, rood of groen licht. Het torentje is actief sinds 1924 en heeft een lichthoogte van 11 meter. Zelfs de galerij ontbreekt niet. Een klein kasteeltje aan de rand van de haven maakt een bezoek aan deze streek meer dan waard.

Coördinaten: 47° 47’ 35.38” N – 03° 51’ 20.14” W

233 – Twingsbjerg

Voor diegenen die regelmatig deze rubriek lezen is het geen geheim meer dat Denemarken het favoriete vakantieland is van mijn vrouw en mijzelf. In 2001 was het eiland Fünen in de buurt van Faaborg onze eerste kennismaking met Denemarken. Fünen ligt ingeklemd tussen de Kleine en de Grote Belt. Aan de westkust van Fúnen ligt het plaatsje Assens. Iets ten noorden hiervan is het “vuurtorentje” Tvingsbjerg te vinden. Vanaf de doorgaande weg via diverse landweggetjes te bereiken. Het huis staat aan de rand van een kleine klif op een stukje privé terrein. Maar ach, er is niemand te zien aan wie je kunt vragen of je rond het huis mag lopen om de foto’s te maken. Het blijft verbazingwekkend dat een leegstaand pand hier geen last heeft van molest. Ik maakte de foto’s in 2014, het interieur gaf een stoffige aanblik. De vuurtoren is in bedrijf sinds 1900 en nog steeds actief. Het pand is 8 meter hoog, de lichthoogte bedraagt 12 meter. Het licht bevindt zich in een dakvenster (zie onderste inzet). Aan de andere kant van het huis bevindt zich een tweede licht. Zeer uitzonderlijk, ben dat nog niet eerder tegengekomen. Het rode en groene licht (afhankelijk van de hoek) is twee seconden aan en twee seconden uit. Sinds 2016 is het pand te huur als zomerverblijf…….het kriebelt !

Coördinaten: 55° 18’ 38.1” N – 9° 53’ 32.9” O

231 – Stubbekøbing

Falster, vanuit Duitsland makkelijk bereikbaar met de pont van Puttgarden naar Rodbyhavn op Lolland. Neem de weg richting Kopenhagen en je komt vanzelf op Falster terecht. Het eiland is ruim 500 vierkante kilometer groot, telt zo’n 44.000 inwoners en is voornamelijk een landbouwgebied. Het eiland is door twee bruggen verbonden met Seeland. Stubbekøbing ligt in het noordoosten van Falster met aan de overkant de eilanden Bogø en Møn, de laatste is vanwege zijn krijtrotsen een bezoek meer dan waard. In Stubbekøbing is al een vuurtoren actief sinds 1895. Niet helemaal duidelijk is of het oorspronkelijke licht op dezelfde plaats stond. Loop vanaf Stubbekøbing  langs het water naar het westen en hij is niet te missen. Het huidige vierkante, houten  gebouwtje is 4 meter hoog en heeft een lichthoogte van 5 meter. Iedere 2 seconden wordt, afhankelijk van de richting, een wit, rood of groen licht door het rechthoekige venster weergegeven. Zoals alle dergelijke Deense gebouwtjes wit geschilderd met de bekende rode band. Het geeft de schepen een veilige begeleiding naar de haven van Stubbekøbing. Falster, Bogø en Møn worden gescheiden door de Grønsund wateren.

Coördinaten: 54° 53’ 32.13” N – 12° 01’ 35.58” O

229 – Pors Poulhan

Bretagne, het wat eigenzinnige deel van Frankrijk, met zijn rotsige kusten, klifpaden, heel veel vissersplaatsen en tientallen vuurtorens. Het haventje van Pors Poulhan was oorspronkelijk niet meer dan een kreek waar de boten op de wal getrokken werden. Het witte vuurtorentje met rode bovenkant markeert de westelijke toegang tot het kleine haventje op de grens van Plozévet en Plouhinec. Bij laag water ligt er een bonte vloot op een bedje van zeewier. Als je een stukje wandelt langs de kust dan heb je bij mooi weer ieder moment de neiging even te gaan zitten en te genieten van het fantastische uitzicht en de luisteren naar het breken van de golven op de ruige kust. De zonder een vast patroon gebouwde witte huisjes vervolmaken het totaalbeeld. Op 24 augustus 1926 werd het slecht 5 meter hoge torentje voltooid. Na het aanbrengen van de verlichtingsapparatuur vond de ingebruikname plaats op 16 mei 1927. Deze vuurtoren geeft een snel knipperend rood licht. De lichthoogte van het torentje is 14 meter. Het is een vierkante, betonnen toren met zelfs een galerij. Het licht is geautomatiseerd, de voeding wordt ondersteund door de via zonnepanelen opgewekte energie. Ook hier wordt de toegang tot de voet van de toren versperd door een hek met een bordje verboden toegang.

Coördinaten: 47° 59’ 04.79” N – 4° 27’ 50.28” W

227 – Nordborg

Vaak denkt men, als het woord Denemarken valt, aan regen. Niets is minder waar. Het klimaat is redelijk vergelijkbaar met het klimaat in Nederland. Ook denkt men….ver weg, ergens in het noorden. Maar het plaatsje Nordborg op het eiland Als ligt slechts 690 kilometer van Egmond. Op het eiland Als begon voor mij het fotograferen van vuurtorens, inmiddels al weer ruim zes jaar geleden. In het uiterste noorden van het eiland Als, een kilometer of vier ten noordwesten van Nordborg, staat de gelijknamige vuurtoren. Deze toren staat op de camping Augustenhof en wordt ook wel zo genoemd. Deze vuurtoren is in 1904 door de Duitsers gebouwd in een periode dat dit deel van Denemarken onder Duits bewind stond. De vuurtoren is 20 meter hoog en heeft een lichthoogte van 27 meter. Afhankelijk van de hoek geeft hij iedere vijf seconden een wit, rood of groen licht. Deze vuurtoren kan bezichtigd en beklommen worden. Slechts 80 treden of moet ik zeggen wel 80 treden, maar dan heb je ook een fantastisch uitzicht over de Kleine Belt. Bij helder weer is zelfs de vuurtoren van Helnaes op het eiland Fünen zichtbaar. De foto’s werden genomen op 5 oktober 2009.

Coördinaten: 55° 4’ 40,6” N – 9° 42’ 40.8” O

225 – Westkapelle

Omdat op dit punt van het eiland Walcheren de duinen ontbreken is er een zeedijk aangelegd, de Westkapelse Zeedijk. Op deze dijk werd in de jaren 1875 – 1876 de vuurtoren Noorderhoofd gebouwd. Het is een door Q. Harder (daar is hij weer) ontworpen ronde, gietijzeren toren die gebouwd werd door de firma Nering Bögel. Het was de eerste ronde toren die Q. Harder ontwierp, daarvoor waren ze veelhoekig.  Bij de deur is een tekst aangebracht: “Eerste steen gelegd door M.M. van Hoff, burgemeester van Westkapelle, 18 november 1875.” De vuurtoren werd gemonteerd op een betonnen fundament. Deze toren vormt samen met het hoge licht, boven op de oude kerktoren van Westkapelle, een lichtlijn. Het licht werd ontstoken op 10 juli 1876. Deze toren telt vier verdiepingen met onder het lichthuis een galerij. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de rood/witte kleur vervangen door camouflagekleuren. Deze vuurtoren is 16 meter hoog en heeft een lichthoogte van 20 meter. Het licht gaat iedere 10 seconden aan en uit en heeft, afhankelijk van de hoek, ook een rode en groene sector. Sinds 1982 is deze toren een Rijksmonument.

Coördinaten: 51° 32’ 24.5” N – 03° 26’ 12.9” O

Foto: Bram van Broekhoven

223 – Gunarsholmen

De vuurtoren Gunnarsholmen staat op een klein eilandje in het Zweedse Vänernmeer aan de zuidwestkant van de zogenaamde Värmland landengte. Het station dateert uit 1852 – 1853, maar kreeg zijn huidige vorm, inclusief de toren, in 1878. Hij is 9 meter hoog. Tot 1946 was de vuurtoren bemand. Sinds 2014 is dit torentje particulier eigendom en niet meer in gebruik. De vuurtoren had een lichthoogte van 12 meter en gaf een snel knipperend licht, afhankelijk van de richting, in wit en rood. Door de ligging op het eilandje is het torentje uitsluitend per boot bereikbaar. Het Vänernmeer is met een oppervlakte van 5655 km² het grootste meer van Zweden. Ter vergelijking; het IJsselmeer is ongeveer 1100 km². Het krijgt zijn watertoevoer uit de rivier Klarälven en allerlei riviertjes die Noorwegen en Zweden scheiden. Het water wordt afgevoerd via de Göta älv die uitmondt in het Kattegat. In het meer liggen tientallen kleine eilandjes en is een geliefd gebied om te kanoën. Ook bijgaande foto werd tijdens een kanotocht gemaakt, een uitstekende gelegenheid om het hoofd eens helemaal leeg te maken.

Coördinaten: 58° 51‘ 00” N – 13° 12‘ 00” O

Foto: Sebastian van der Craats

221 – Men-Ruz (Ploumanac’h)

Deze vuurtoren staat in het Bretonse departement Côte d’Armor. Hij kreeg zijn gemeenschappelijke naam van het nabijgelegen dorpje Ploumanac’h (Parochie van de monniken). De officiële naam Men-Ruz betekent rode steen. Deze vuurtoren is dan ook opgetrokken uit roze graniet en beveiligt de route naar Ploumanac’h en Perros-Guirec. De eerste vuurtoren dateert van 1860, deze werd in de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers vernietigd. Het was een vierkant torentje met een aangebouwde woning voor de vuurtorenwachter. In 1948 werd de huidige toren operationeel. Deze werd ontworpen door de architecten Auffret en Odorico. ’s Nachts herkenbaar aan het rode  en witte licht licht dat iedere 4 seconden oplicht. Het witte licht is zichtbaar tussen de eilanden Tomé en Rouzic. De vuurtoren is 15 meter hoog en heeft een lichthoogte van 26 meter. Vanaf de vuurtoren heeft men een fraai uitzicht op het kasteel van Costaérès en het eiland Renote. Rond de toren zijn, over de rotsen, prachtige wandelpaden aangelegd van waar men iedere moment weer een ander indrukwekkend uitzicht heeft over deze ruige kust. Bretagne (Breiz) is van oudsher een buitenbeentje in Frankrijk. Men heeft daar altijd wat moeite gehad met de “regelaars” in Parijs. Voorheen was het mijn vaste vakantiebestemming. In die tijd kwam je overal tekenen tegen dat men een “vrij” Bretagne wenste.

Coördinaten: 48° 50’ 15” N – 3° 29’ 00” O

219 – Noord Hinder

Het lichtschip 12 “Noord Hinder” werd in 1963 gebouwd bij de scheepswerf “De Waal” in Zaltbommel. In 1981 volgde een grondige verbouwing bij de scheepswerf Hoogenraad & Kuyt in Scheveningen. De Kromhout dieselmotoren werden vervangen door vier 4-cilinder watergekoelde dieselmotoren van het merk Samofa, elk met een vermogen van 40 PK. Nadat de achterste mast was verwijderd, werd op het achterschip een helidek aangebracht. Voorts werden alle functies, zoals de bediening van het licht, de nautofoon (misthoorn), alsmede de bediening van de motoren geautomatiseerd en radiografisch vanaf de vaste wal bedienbaar. Het cardanisch opgehangen optiek werd vervangen door een vast optiek. De stuurinrichting werd verwijderd en het roer vastgezet. Kortom, Lichtschip 12 “Noord-Hinder” kon na de verbouwing zonder bemanning op haar positie worden verankerd. Het helidek diende om – in voorkomende gevallen – onderhoud ploegen vanuit een helikopter met een hoist op het schip te kunnen droppen. Van september 1983 tot augustus 1987 en van januari tot mei 1992 lag lichtschip 12 op de positie Texel. De “Samofa”-motoren werden in 1992 vervangen door drie luchtgekoelde dieselmotoren van het merk “Deutz”. Ooit een herkenningspunt in de Noordzee om de plaats te bepalen en te waarschuwen voor de gevaarlijke Hinderbanken voor de Zeeuwse kust werd het schip op 21 maart 1994 door de moderne navigatiemiddelen overbodig en ligt thans in Hellevoetsluis als museumschip.

Coördinaten: 51° 49’ 40.13” N – 4° 07’ 49.42” O

217 – Douarnenez (Ile Tristan)

Het eiland Tristan is een klein Bretons eiland, gelegen in de baai van Douarnenez, met uitzicht op de Port-Rhu. Het ligt op 50 meter van de kust, is 450 meter lang en 250 meter breed en bij eb per voet bereikbaar. Het vuurtorentje op dit eiland werd gebouwd in 1857 en heeft een hoogte van 9,5 meter. De bouw van de vuurtoren stuitte indertijd op veel verzet van de toenmalige eigenaar Gustave Pennanros, de benodigde grond moest onteigend worden.  Zoals veel Franse vuurtorens werd ook deze tijdens de tweede Wereldoorlog beschadigd. De lens werd door dronken Duitse soldaten beschoten. In 1951 werd dit torentje geautomatiseerd.  Op het eilandje woont een permanente bewaker. Tijdens mijn bezoek in 2012 was het helaas hoog water, een rondleiding op het eiland zat er ditmaal niet in. Douarnenez was tot in de vroege jaren 1980 een bloeiende vissershaven, met vooral verwerking van sardines.

Coördinaten: 48° 6’ 8” N – 4° 20’ 15” W